Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2011

Όταν σιώπησαν οι βουβουζέλες 2 : Η γυναικεία πλευρά


Θυμάστε το πρώτο κείμενο ? Αυτό με το σπίτι γκομενοπαγίδα ? όχι ? θα πρέπει να του ρίξετε πρώτα  μια ματιά αν θέλετε να συνεχίσετε με την νέα μας ανάρτηση. Θα το βρείτε εδώ… http://afroditesbl.blogspot.com/2011/07/blog-post_23.html.Στην σημερινή μας ανάρτηση θα ασχοληθούμε με το ίδιο θέμα αλλά από την γυναίκεια πλευρά .






Αν είσαι λοιπόν γένους θηλυκού, το σπίτι γκομενοπαγίδα…δεν σου χρειάζεται ! Αρκεί να έχεις μεγάλα βυζιά. Όχι αναγκαία... αλλά καλό είναι να υπάρχουν.




Αυτό ήταν ! Τελείωσε ! Πήραμε την πιο εμπορική μας ανάρτηση και βγάλαμε sequel. Τιιιι ? Δεν είχαμε απολύτως τίποτα να πούμε ? Το γνωρίζουμε αγαπητέ αναγνώστη, αλλά όπως και να έχει στην αρχή τσίμπησες. Τέλος πάντων, αν είσαι από τους «ξύπνιους» έχεις καταλάβει ότι θα ασχοληθούμε με τα περιττωματικά (ουαου, ωραία λέξη)  sequel. Όχι βέβαια τα κινηματογραφικά ή τα μουσικά ή οπουδήποτε έχει μπει αυτή η «μόντα», αλλά με τα real life sequel.  Ένα συγκεκριμένο real life sequel που αφορά τις σχέσεις ή  τους δεσμούς ή όπως θέτε πείτε το.





Μιλάμε για την  κλασσική περίπτωση…χωρίζουμε…τα ξαναφτιάχνουμε… χωρίζουμε… τα ξαναφτιάχνουμε.  Όλα ξεκινούν με ατάκες του τύπου… «κατάλαβα ότι μόνο κοντά σου νιώθω τόσο όμορφα», «όσο κι αν έψαξα δεν βρήκα αγκαλιά να με γεμίζει όπως η δικιά σου», «μα δεν τελειώνουν οι αγάπες οι μεγάλες δεν τελειώνουν» και λοιπούς τίτλους τραγουδιών του Στέλιου  Ρόκκου .

Στις μισές των περιπτώσεων οι επανασυνδέσεις γίνονται γιατί -και οι δύο- ψάχνατε για κάτι καινούριο, κάτι διαφορετικό και δεν μπορέσατε ποτέ να το βρείτε. Οπότε, σαν ανασφαλής χαρακτήρες, ακολουθήσατε την σίγουρη και δοκιμασμένη λύση. Στις άλλες μισές των περιπτώσεων σας κατατρώει η ζήλια. Γιατί κάποιος άλλος να γεύεται τους χυμούς της δικιάς μου, γιατί κάποια άλλη χαϊδεύει στοργικά τα ιδρωμένα μαλλιά του δικού μου μόλις γυρίζει από το 5χ5…

Προφανώς και στις δύο περιπτώσεις έχεις στο μυαλό σου τα καλά του πρώτου μέρους. Αναπολείς τις ωραίες στιγμές που περάσατε μαζί, θυμάσαι το πρώτο σκίρτημα , το πρώτο ραντεβού, το πρώτο φιλί, τις μέρες που προχωρούσατε πιασμένοι χεράκι χεράκι (μέχρι και ο Steven Seagal έχει ήδη δακρύσει από συγκίνηση) . Προφανώς όμως, έχετε διαγράψει παντελώς από την μνήμη σας… τετράωρους τσακωμούς επειδή πήρες γκοφρέ κωλόχαρτο από το super market και όχι veloute όπως σου ζήτησε ή το τριήμερο «κατέβασμα μούτρων» επειδή αποφάσισε να βάψει τα μαλλιά της κόκκινα χωρίς να σε ρωτήσει (όχι ότι σε ένοιαζε, απλά έψαχνες και εσύ αφορμή για τσακωμό).

Όπως και να έχει πελάτη μου, ο πρώτος , άντε ο δεύτερος μήνας της επανασύνδεσης έχει κάτι από την μαγεία του πρώτου μέρους… μετά όμως… μετά το γλυκό της προσωπάκι  θα σου μοιάζει  τόσο συνηθισμένο όσο η εικόνα του Αγίου Χαράλαμπου που είχε η γιαγιά σου πάνω από τον καναπέ της. Μετά ο τρυφερός και συνάμα  συγκαταβατικός αρσενικός σου, θα μεταμορφωθεί στο ίδιο μπρουτάλ ρεμάλι που πετάει τις κάλτσες του στο πάτωμα.

Μετά το πρώτο διάστημα θα νιώσεις πάλι ότι σου κλέβει χρόνο από το gaming, το Champions League, της βραδιές μπύρας με τους κολλητούς σου…μετά το πρώτο διάστημα θα έχεις βαρεθεί πάλι σε τόσο μεγάλο βαθμό που το παγκόσμιο πρωτάθλημα κέρλινγκ ( google it για να μάθεις τι είναι το κέρλινγκ) θα σου φαίνεται εξαιρετικά ενδιαφέρον.

Αντίστοιχα, η επιθυμία σου για ρομαντικά δείπνα σε φανσι εστιατόρια θα καλύπτεται με δύο κουτιά πίτσα στο τραπεζάκι του σαλονιού βλέποντας για πολλοστή φορά το Die Hard («Πολύ σκληρός για να πεθάνει», 1988, Bruce Willis) . Οι αγκαλίτσες μετά το σεξ θα μετατραπούν γρήγορα σε ροχαλητά και η χαρά να του δείξεις τα ψώνια σου θα συνοδεύεται από την φράση του… «ωραίο, ωραίο» πριν τα βγάλεις καν από τις σακούλες.

Αν στο παρελθόν είχατε και οι δύο ή κάποιος από τους δύο υποπέσει στο θανάσιμο αμάρτημα της μοιχείας (κεράτωμα που λέμε) και ήταν ο λόγος που τερματίσατε το πρώτο μέρος… στο δεύτερο τα πράγματα γίνονται πολύπλοκα. Είναι αποδεδειγμένο η εικόνα του έτερου ήμισυ σας να χαριεντίζεται με κάποιο άλλο πρόσωπο… βρίσκεται στο μπροστινό μέρος του μυαλού σας, σε μορφή 3D μάλιστα, και δεν διαγράφεται με τίποτα. Όσο περνάει ο καιρός τόσο αρχίζει να σας εξουσιάζει… αναρωτιέσαι συνεχώς… «γιατί άργησε 3 δευτερόλεπτα ?», «γιατί δεν σήκωσε το τηλέφωνο στο πρώτο χτύπημα?» , «γιατί χτενίζεται ? έχει γκόμενα !»…

Εκεί που καταλήγουμε αναγνώστη μου, δίνοντας σου μία σοφή συμβουλή, είναι πως δεν χρειάζεται να κάνεις το λεγόμενο «πισωγύρισμα». Την πρώτη φορά για κάποιο λόγο τερματίσατε αυτό που είχατε …και ο άνθρωπος όσες φορές και να το ακούσουμε… δεν αλλάζει. Καλό είναι να ψάξεις κάτι καινούριο, κάτι που να σε γεμίζει απόλυτα , κάτι που θα σε κάνει να νιώσεις κι εσύ λίγο την περιπέτεια στο αίμα σου. Να νιώσεις λίγο πως  ο Di Caprio σε κρατάει παριστάνοντας τον Χριστό στο μπροστινό μέρος του πλοίου. Να νιώσεις  πως είσαι πιλότος στο Top Gun και τρέχεις με την μηχανή σου στην άσφαλτο, ενώ τα F14Α- Tomcats πετάνε στον ουρανό, για να συναντήσεις κρυφά την κόρη του Αρχιστράτηγου. Και αυτές οι ταινίες ούτε είχαν , ούτε θα έχουν sequel.




Υπάρχει πάντοτε το κλισέ με το Terminator 2… είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Μην το θέτεις ως επιχείρημα για να ρίξεις στάχτη στα δικά σου μάτια πριν κάνεις την μαλακία σου ! 






                                                                           Ουστ !
Σι γιου

Κυτίο παραπόνων     afroditesblog@gmail.com

2 σχόλια: