Τι λέει πελάτη μου ? Όλα καλά ? Παπάρια ε ? Δεν γαμιέται, θα περάσει κι αυτό….
Σήμερα θα σου πω για την μοίρα (fate)…το πεπρωμένο… θα μπλέξω λίγο και το «φαινόμενο της πεταλούδας»…και θα τα αλέσω με μία αληθινή ιστορία για να σε πίσω μιας και δεν έχω ουσιαστικά επιχειρήματα… όπα…hold it…πείσω…με «ει».
Έχω κάνει άπειρες φορές κουβέντα για την μοίρα και το πώς αποφασίζει και διαχειρίζεται καταστάσεις στις ζωές των ανθρώπων. Και όχι μόνος μου…είχα και συνομιλητές (δεν αποκλείω να ήμασταν μαστουρωμένοι ή μεθυσμένοι ). Και αφού το θες τόσο πολύ θα σου πω τι πιστεύω…
Η μοίρα λοιπόν –πάντα σε συνεργασία με το πεπρωμένο- έχει αποφασίσει πριν καν γεννηθείς που θα καταλήξεις. Σου στέλνει…με δόλιες μεθόδους είναι αλήθεια…σημάδια και ευκαιρίες. Το μόνο που έχει να κάνεις είναι να ερμηνεύσεις σωστά τα μεν και να αρπάξεις τις δε. Και αν δεν το κάνεις…αυτή εκεί…επιμένει ξανά και ξανά.
Ήταν Σάββατο…είχα πολλές και ενδιαφέρουσες προτάσεις… να μαζευτούμε για playstation ( η’ XBOX, δεν θυμάμαι) στον Νίκο, να πάω σε μια πειραματική θεατρική παράσταση με τον κρυφό έρωτα της ζωής μου, να δω για πολλοστή φορά το Fight Club στο σπίτι της Αφροδίτης, να πάμε για μπυρίτσα κάπου στο κέντρο… τέλος πάντων…πολλές προτάσεις. Ήταν δεν ήταν 8 μ.μ. όταν χτύπησε το τηλέφωνο… η αναγνώριση έλεγε… «Μηνάς Σπίτι»… που με θυμήθηκε αυτός ο μαλάκας σκέφτηκα… αλλά ένα αόρατο χέρι με έκανε να πατήσω κατευθείαν το κουμπί με το πράσινο ακουστικό και να απαντήσω…
-Έλα ρε, ο Μηνάς είμαι…καλά είσαι ?
- Έλα ρε Μηνά, μια χαρά…
- Έχεις κανονίσει τίποτα για σήμερα ? Με ρώτησε με εμφανή προσμονή να του απαντήσω αρνητικά…
- Εεε…ναι ρε συ… αλλά για πες…(μα τι κάνω ? του δίνω θάρρος να μου προτείνει κάτι και μετά να τον γειώσω ? γιατί δεν το ξέκοψα από την αρχή ?)
-Έλεγα μήπως θες να έρθεις από δω να δούμε το DVD των Radiohead
- Καλή φάση μου ακούγεται…ψήνομαι (δεν είμαι καλά…τι ΚΑΝΩ ??? ΜΙΣΩ τους Radiohead όπως ο αλλεργικός τα φιστίκια !)
-Ναι αλλά είπες ότι έχεις κανονίσει… (ναι ρε τον πούστη όλα τα θυμάται…πάλι καλά!)
- Α, ναι κάτσε , θα σε πάρω σε λίγο ρε Μηνά…
Κάπου εκεί κλείσαμε το τηλέφωνο… κάτι μέσα μου έλεγε πως έπρεπε να πάω στον Μηνά… το ενστικτό μου δεν με άφηνε σε ησυχία και η γνωστή εσωτερική μου φωνή με πίεζε... "Πήγαινε στον Μηνάάάάά" .Δεν ήθελα ! Το ξέρω…αλλά ένιωθα πως έπρεπε…βαριόμουν και αυτόν και κυρίως τους Radiohead… καθάρισα λίγο το μυαλό μου και πήρα το τηλέφωνο στα χέρια να πάρω τον Νίκο να του πω πως είμαι μέσα για playstation( η’ XBOX, δεν θυμάμαι)… εκεί όμως συνέβη κάτι πραγματικά παράξενο…δεν πήρα τον Νίκο…
- Έλα Μηνά…είμαι μέσα για το βράδυ, να φέρω καμιά μπύρα ?
- Ωραία…φέρε για σένα μπύρα, αφού ξέρεις ότι δεν πίνω (τι κάνω ρε γαμώτο… με τον ξενέρωτο αγκαλίτσα θα καταλήξω Σαββατιάτικα ?)
Μάζεψα απόθεμα δύναμης για μια τελευταία απόπειρα να γλυτώσω… αλλά δεν μπορούσα… κάτι με έκανε να συνεχίσω…έτσι απλά !
- Τα λέμε στις 10.00 τότε…
Ωραία… καλά τα κατάφερα…να τραβιέμαι στο Χαλάνδρι, να κάνω παρέα με έναν ξενέρωτο βαρετό τύπο, βλέποντας DVD μιας μπάντας κοινής αποδοχής. Μπράβο μαλάκα εαυτέ…
Μπλα μπλα μπλα… βρέθηκα να κάθομαι στον άβολο καναπέ του Μηνά και το πρώτο «διερευνητικό» εικοσάλεπτο να ακούω με το ζόρι την άποψη του για την νέα Aprilia ενός συναδέλφου του και το γιατί είναι χειρότερη επιλογή από μία Suzuki τάδε (Σύνελθε Μηνά…δεν έχω ιδέα από μηχανοκίνητα γαμώ το στανιό μου) … Ο εφιάλτης συνεχίστηκε βλέποντας το ρημάδι το DVD, την επιτομή της βαρεμάρας, και άρχισα να σκέφτομαι πως αν υπάρχει κόλαση μάλλον κάπως έτσι θα περνάς την ώρα σου. Με τα πολλά πέρασε η ώρα (μεταξύ συζητήσεων του τύπου…το νερό της Πάτρας είναι καλύτερο από της Αθήνας…και πάει λέγοντας) και γύρισα σπίτι νυσταγμένος και απρόθυμος ακόμα να βγάλω και τα παπούτσια μου.
Ξέρω πως ήδη έχεις βαρεθεί αγαπητέ αναγνώστη…αλλά θα καταλήξω κάπου…λίγη υπομονή !
Του ντεις λειτερ (two days later)…
Πίνω καφέ κάπου στον Πειραιά… με τον Νίκο (που έχει το Playstation ή ΧBOX, δεν θυμάμαι) και το υπόλοιπο παρεάκι. Αφού περιγράφανε τα προχθεσινά κατορθώματα τους στο gaming , κάνοντάς με να ζηλεύω αφάνταστα… μου κάνανε την ερώτηση που προσευχόμουν σιωπηλά να αποφύγουν… «Γιατί δεν ήρθες ρε μαλάκα? τι έκανες τελικά ?»… Η φωνή μέσα μου έλεγε… «πες ψέματα…πες ότι πήγες για ψάρεμα…πες καμία μαλακία…»
«Πήγα στον Μηνά ρε…στο Χαλάνδρι»…(φακ ! κρίση ειλικρίνειας με έπιασε ? τώρα άντε να αποφύγω το δούλεμα…)… «και είδαμε ένα DVD των Radiohead» (ααα, το συνεχίζω κιόλας)… Δεν ξέρω αν ένιωσα άβολα από τα έντονα και έκπληκτα βλέμματα τους ή από την προσπάθειά τους να συγκρατήσουν τα γέλια τους…. Και εκεί που όλα ήταν έτοιμα για να αρχίσει το λεγόμενο…κράξιμο… ένα χέρι με σκούντηξε στον ώμο…
Γύρισα απότομα και αντίκρισα μία μελαχρινή , χαμογελαστή και γλυκύτατη κοπελίτσα (πολλά σάλια, οπότε σταματώ εδώ τους χαρακτηρισμούς) , από το δίπλα τραπέζι …
- Συγνώμη…αλλά κατά λάθος άκουσα την κουβέντα σας…για το «From the basement» λέτε?
- Εεε, δεν σε καταλαβαίνω… (της είπα εμφανώς παραξενεμένος )
- Για το DVD λέω…των Radiohead…
- Ααα, ναι για το «From the basement»…το έχεις δει ? (θυμόμουν τον τίτλο ευτυχώς, οπότε στην συνέχεια θα το έπαιζα και ειδήμονας)
- Αν πω 10.000 φορές μπορεί να μην υπερβάλω… (και χωρίς πλάκα τα μάτια της ξέρναγαν ενθουσιασμό)
Αφού μιλήσαμε για αυτό κάνα 10λεπτο… με εμένα να δίνω έμφαση στο πρώτο τέταρτο του DVD… τα υπόλοιπα δεν τα θυμάμαι γιατί μάλλον κοιμόμουν… έμαθα ότι την λένε Λυδία , ότι μένει στα Καμίνια και το τηλέφωνο της…
Ξαναβρεθήκαμε με την Λυδία, αφού πρώτα άκουσα με πολύ κόπο..στα όρια του βασανισμού…την δισκογραφία των Radiohead, έμαθα ποιος είναι ο. Thom Yorke και πότε κατουράει ο σκύλος του μπασίστα (αυτό ειναι υπερβολή , οκ, με έπιασες!)
Three years later (τρία χρόνια μετά…)
Είμαι παντρεμένος με την Λυδία μεγαλώνουμε ένα αγοράκι και μένουμε στο σπίτι μας στον Κορυδαλλό. Και ναι , είμαστε ευτυχισμένοι !
Και σε ρωτάω αγαπητέ πελάτη…αν δεν είχα πάει στον Μηνά εκείνο το Σάββατο… τι απ’όλα αυτά θα είχε συμβεί ??? Do the math… ΤΙΠΟΤΑ ! Ποτέ δεν θα μιλούσα γι’ αυτούς τους σιχαμένους Radiohead , δεν θα με είχε σκουντήξει στον ώμο κανείς και ποτέ δεν θα έμενα στον Κορυδαλλό.
Έτσι λοιπόν η μοίρα διάλεξε «μέσω Λαμίας να με στείλει Ηράκλειο Κρήτης» για να ολοκληρώσει το πλάνο που είχε για μένα και για την Λυδία … Η Λυδία δε, βρέθηκε εκείνη την μέρα στην ίδια καφετέρια με εμένα γιατί περνώντας απέξω, άκουσε ένα τραγούδι που έπαιζε…το αγαπημένο της… και είπε εκείνη την μέρα να κάνει μια εξαίρεση και να μην πάει στο στέκι της… Σημείωση : το τραγούδι το ζήτησα εγώ από τον DJ…
Έλα αγαπητέ αναγνώστη, δεν σου αρέσει η νεα πολιτική του ιστολογίου με τις ιστορίες…δεν γέλασες…το καταλαβαίνω…αλλά δεν συγκινήθηκες λίγο ? Όχι ? Καρδιά από πέτρα έχεις καταραμένε… ?
Cu lad...
OK θα σου πω και ποιο ήταν το τραγούδι …αυτό
Και ζησανε αυτοι καλα κ εμεις καλυτερα....
ΑπάντησηΔιαγραφή