Ελενίτσα... Σουβλάκι ή Πίτσα?

Το αιώνιο δίλημμα του φοιτητή που σπούδαζε μακριά από το σπίτι του κάποτε  ήταν «Σουβλάκι ή Πίτσα ?» , «Πίτσα ή Σουβλάκι?». Το ένα ήταν πιο οικονομικό (σουβλάκι), το άλλο όμως είχε μια πιο ντελικάτη και ξενόφερτη γεύση (πίτσα). Τώρα πια όμως αυτό το δίλλημα δεν υπάρχει πια ! Οι επιλογές τη σήμερον ημέρα είναι άπειρες… σουβλάκι, πίτσα, κρέπα, σάντουιτς, κινέζικο, σούσι, βάφλα κλπ κλπ. Τι μας δείχνει αυτό αναγνώστη μου ? Μμμ, ξέρω τι μαντεύεις… ότι τα μεγάλα κεφάλια του Marketing σου ρούφηξαν με καλαμάκι τις επιθυμίες , τις έκαναν προϊόντα και τα προϊόντα αυτά  μετατράπηκαν σε κέρδος για πάρτη τους και μόνο ! Επειδή είναι μια καλή μαντεψιά σήμερα δεν θα σε πω …μαλάκα.  Αυτή την στιγμή ξύπνησε ο επαναστάτης μέσα σου, η οργή σου χτυπάει κόκκινο και θες να βγεις με πλακάτ στους δρόμους να διαδηλώσεις απέναντι σε όλους τους καταπιεστές…

Αναγνώστη μου…έπεσες έξω. Επειδή σε αγαπώ (ναι, σε αγαπώ) ουδέποτε θα σε σήκωνα από τον καναπέ σου. Ουδέποτε θα πήγαινα κόντρα στο τρόπο ζωής σου που εκφράζεται απλά ως «Δεν γαμιέται, επαναστατούμε αύριο που δεν έχει και καλή ταινία το Star». Αλλού το πήγαινα με αυτό το απλό παράδειγμα…

Ότι η ανθρωπότητα εξελίσσεται…τα απλά γίνονται σύνθετα γιατί μπορούμε πλέον να τα κατανοήσουμε. Είμαστε ανώτεροι (ή θα έπρεπε να είμαστε)   από τις προηγούμενες γενιές και πρέπει οι επόμενοι να κληρονομήσουν κάτι που θα τους βοηθήσει στο να μας ξεπεράσουν.  Μεγάλη εισαγωγή και αχρείαστη … για κάτι πολύ απλό… σύγκριση γενεών… επιφανειακού επιπέδου.

Σε προηγούμενες γενιές

Για να μιλήσουν στην Ελενίτσα έπρεπε να την καλέσουν προβλεπόμενες ώρες στο σταθερό και στην καλύτερη να τους τύχαινε αυτόματος τηλεφωνητής …στην χειρότερη να το σήκωνε ο αυταρχικός πατέρας και να άρχιζε τις ερωτήσεις του τύπου «πως σε λένε?, από πού είσαι ? , τι δουλειά κάνεις ? , τι θες την κόρη μου ?, έχεις κανένα οικοπεδάκι?...»… και τι γινόταν στην περίπτωση -που αν κατάφερνε κάποιος να κλείσει το πολυπόθητο ραντεβού - κάτι έκτακτο τύχαινε και δεν εμφανιζόταν ποτέ η Ελενίτσα… και έμενες με τα λουλούδια έτοιμα να τα τοποθετήσεις στον πωπό  σου ?

Στην γενιά σου

Στέλνεις μήνυμα στο φατσοβιβλίο/κινητό/Messenger/e-mail όποια ώρα γουστάρεις και αγαπάς … «Τι λέει Ελενίτσα ? θα βρεθούμε σήμερα?» . Σε περίπτωση δε καθυστέρησης η’ ακύρωσης του ραντεβού ένα απλό sms του στυλ «Σόρρυ ζουζουνάκι , θα αργήσω λίγο…» ή «Κάτι μου έτυχε, θα τα πούμε άλλη στιγμή» θα σε έβγαζε από την διαδικασία να σκέφτεσαι…θα έρθει ? δεν θα έρθει ? κι αν όχι γιατί ? Είμαι άσχημος ? το μετάνιωσε ? . Επίσης σήμερα αν κρατούσες λουλούδια δεν θα μάθαινες ποτέ τι θα γινόταν αφού θα είχε εξαφανιστεί πολύ πριν καταλάβεις ότι έστριψε στην γωνία.

Σε προηγούμενες γενιές

Το πιο Uber Party της χρονιάς το μάθαινες από τον Τάκη που το έμαθε από την Γιάννα που μίλησε με τον Βασίλη που του το είπε η Λίλα  κόκ… Αν και μέχρι να μιλήσουν όλοι αυτοί λογικά θα το μάθαινες την επόμενη μέρα…αλλά καμιά φορά ήσουν τυχερός και προλάβαινες τα τελευταία δέκα λεπτά.

Στην γενιά σου

Ένα απλό post στο FB/Twitter αρκεί για να παραβρεθείς πολύ πριν σκάσει ο DJ κρατώντας με ευλάβεια την βότκα που έφερες για δώρο.

Σε προηγούμενες γενιές

Τα νέα των Deep Purple τα μάθαινες περιμένοντας έναν ολόκληρο μήνα να βγει το Ποπ και Ροκ. Αν τύχαινε και δεν έβρισκες τίποτα σχετικό , χρεωνόσουν κλήση εξωτερικού για να πάρεις τον ξάδελφο σου στην Αγγλία…γιατί πάντα αλλού κάτι περισσότερο ήξεραν !

Στην γενιά σου

Απλά μπαίνεις στον ιστότοπο της μπάντας και μαθαίνεις ακόμα και τι ώρα κατούρησε ο Gillan και πως θα βαφτίσει το παιδί της η αδερφή του Glover.

Σε προηγούμενες γενιές

Το Sega mega drive ήταν η απόλυτη παιχνιδομηχανή… το πρώτο Prince of Persia (2D) πολύ μπροστά για την εποχή του, αποθήκευες τα αρχεία σου  πάντα σε δισκέτες και τα Windows  ήταν «αυτό το πρόγραμμα που έχει και πασιέντζα».

Στην γενιά σου

To Sega mega drive … δεν ξέρεις τι είναι… και τα Windows εκτός του ότι σου είναι απαραίτητα για να ζήσεις, ενίοτε τα σνομπάρεις και τα απατάς με τα Linux. Ενώ την πασιέντζα την διαγράφεις για να μην πιάνει χώρο.  To Prince of Persia έχει γραφικά τα οποία τα μπερδεύεις με την πραγματικότητα.  Δεν αναφέρω ,ότι αν είσαι τυχερός και δεις δισκέτα σήμερα, θα την περάσεις για σουβέρ (αυτό το κάτι που ακουμπάς το ποτό σου για να μην κάνει δακτυλίδια στο τραπέζι του σαλονιού)

Σε προηγούμενες γενιές

Όταν ο ίδιος ηθοποιός είχε διπλό ρόλο στην ταινία και εμφανίζονταν να πλακώνει στο ξύλο τον ίδιο του τον εαυτό…πάντα ακλουθούσε η φράση … «μα, πως τα φτιάχνουν οι κερατάδες» !

Στην γενιά σου

Δεν συμβιβάζεσαι με τίποτα άλλο πέραν ταινιών υπερπαραγωγών σε θρι-ντι, και σουπερ-ντουπερ-ουάου εφέ , που κάνουν τον πραγματικό κόσμο να φαντάζει με κουκλόσπιτο για ενοίκους  φτιαγμένους από τις κάλτσες του παππού.

Σε προηγούμενες γενιές

Περίμενες  εναγωνίως με το χέρι στο rec, πότε ο ραδιοφωνικός σταθμός θα έπαιζε το κομμάτι που ψάχνεις, προσευχόμενος… «μην μιλήσεις ενδιάμεσα ραδιοφωνικέ παραγωγέ, μην μιλήσεις»

Στην γενιά σου

Ανοίγεις youtube και ακούς ότι θέλεις, όσες φορές θέλεις, από όποιο σημείο εσύ θέλεις ή κάνεις απλό και γρήγορο download τόσους δίσκους, όσους οι προηγούμενες γενιές θα αποκτούσαν σε 2 ζωές και κάτι.

Σε προηγούμενες γενιές

Το σινεμά τότε ήταν έξοδος και μάλιστα τόσο «γεμάτη» που έκανες κάνα μήνα πάλι να ξεμυτίσεις.

Στην γενιά σου

Πας σινεμά, μετά για φαί, μετά για ποτό σε μικρό μπαράκι, μετά για ποτό σε μεγαλύτερο μπαράκι, μετά σε κλαμπ/μπουζούκια, μετά σε αφτεράδικο και μετά για πατσά !

Εκεί όμως που θέλω να καταλήξω είναι ότι τώρα που σχεδόν τα πάντα είναι πιο εύκολα και γρήγορα , κυρίως λόγο της τεχνολογίας (καλά το κατάλαβες άξιε αναγνώστη μου) έχουμε κερδίσει το δώρο του χρόνου… και τι κάνουμε αυτόν τον έξτρα χρόνο ? Μα φυσικά παίζουμε Call of Duty ή Pro…μέχρις εσχάτων… Είναι η λογική εξήγηση γιατί οι «παλιοί» δεν είχαν ανάγκη όλα αυτά που έχουμε εμείς σήμερα… γιατί δεν είχε βγει Call of Duty ή αντίστοιχο  Pro…

Και επειδή σε παίνεψα αρκετά σήμερα πελάτη μου, αν θεωρείς πως αυτό το κείμενο δεν είναι αλληγορικό και δεν καταλήγει  σε κάποιο συμπέρασμα περιτυλιγμένο με αδιάφορες παπάτζες… τότε είσαι και πάλι πίσω στον θρόνο σου, αυτόν με το περίτεχνα  σκαλισμένο κεφαλαίο Μ.

Άστα λα βίστα …

Η επιθεώρηση της διπλανής πόρτας

Στο μυαλό μου είχα τον θίασο της  θεατρικής επιθεώρησης σαν ένα τσούρμο ξεπεσμένων , ξεπερασμένων και πεινασμένων ηθοποιίσκων , που τους χρησιμοποιεί το κάθε τηλεοπτικό πρωινάδικο για να γεμίσει τον χρόνο με τα κρυόκωλα αστεία τους.  Στο μυαλό μου είχα την επιθεώρηση σαν μια πολύ φτηνή θεατρική παραγωγή , χαμηλού επιπέδου , που από μόνος του ο τίτλος της παράστασης έκανε τα γαστροστομαχικά σου υγρά να χορεύουν σαν τον Τραβόλτα επιτυχίες των Bee Gees. 

Αγαπητέ αναγνώστη… είχα άλλα μυαλά τότε άλλα τώρα. Η άποψη μου για την επιθεώρηση άλλαξε άρδην… Πλέον όταν βλέπω, σταματημένος στο φανάρι,  αφίσες με τίτλους  «Αν τα φάγαμε μαζί γιατί μόνο εσείς παχύνατε ? », «Δ.Ν.Τ-Δεν Νομίζω Τάκη», «Ότι του φανεί του λολοστεφανή» κλπ, σκάω αυθόρμητα ένα χαμόγελο και κουνάω με απόλυτη κατανόηση το κεφάλι πάνω κάτω. Τι με ώθησε να αλλάξω στάση απέναντι στην τίμια επιθεώρηση ? Αυτό που μόλις ανέφερα…η τιμιότητα.

Έχω παρακολουθήσει άπειρες τηλεοπτικές εκπομπές και έχω διαβάσει πολλές συνεντεύξεις επαγγελματιών  ηθοποιών και σκηνοθετών που –μες την σοβαροφάνεια- προσπαθούν να μιλήσουν για την τέχνη γενικότερα, για την τέχνη ειδικότερα , για το πόσο ποιοτικό είναι το έργο που συμμετέχουν ή  ανεβάζουν , πόσο επίκαιρο και ταυτόχρονα κλασσικό. Πόσο πρέπει να ψάξεις ανάμεσα σε διαλόγους και ακριβά λαμπάκια να βρεις το κρυμμένο νόημα.

 Ένσταση !

Το ξέρω κύριε ηθοποιέ, σκηνοθέτα, σκηνογράφε κλπ. ότι έχετε ταλέντο, το ξέρω ότι έχετε επίπεδο και παιδεία σε πολύ ανώτερα επίπεδα απ’ ότι εγώ (και πολλά περισσότερα χρήματα) . Γνωρίζω από πρώτο χέρι πόσο ιδρώνετε στις πρόβες, πόσο πολύ έχετε δουλέψει και πόσο έχετε κοπιάσει για να γίνεται καταξιωμένος. Ξέρω πόσο καλό και ποιοτικό είναι το θεατρικό που ανεβάζεται και πόσα χρήματα έχουν επενδυθεί σε αυτή την προσπάθεια. Εσείς όμως αγαπητέ δεν ξέρετε ότι εγώ και ο αναγνώστης μου βαρεθήκαμε να παίζουμε το κυνήγι του χαμένου θησαυρού για να καταλάβουμε το έργο σας (ε αναγνώστη μου ? υποστήριξέ με λίγο) . Βαρεθήκαμε να πρέπει να ανοίγουμε εγκυκλοπαίδειες και να κάνουμε έρευνα μιας εβδομάδας για να βγούμε ένα Σάββατο. Βαρεθήκαμε να πληρώνουμε την τέχνη σας όσο 4 γεύματα.

Η επιθεώρηση όμως δεν σου πουλάει παραμύθα. Έχει αποδεχτεί ότι τόσο μπορεί… τόσο προσφέρει…ίσως και λίγο παραπάνω. Ξέρει ότι έχει ξεπεραστεί εδώ και καιρό σαν Opel Cadett  , έχει κλείσει το ταλέντο σε σεντούκι και το έχει θάψει βαθιά στο χώμα , κάνει οικονομία ακόμα και στο νερό του καζανακίου. Παρατάυτα παραμένει τίμια.    Μεταφέρει στο «σανίδι» όλα όσα θα έλεγε και θα έκανε  μία παρέα καθισμένη στον καναπέ ή σε καφετέρια ή στα βράχια της πειραϊκής. Κρυάδες τύπου Chuck Norris, γκομενιλίκια, αερολογίες , διαγωνισμούς ρεψίματος κλπ.  Έχει πάρει αυτό που γίνεται φίλε μου στα σπίτια μας και το έχει περάσει από το φίλτρο του αυτοσαρκασμού και της μη συμπλεγματικής αντίληψης.

Καταφέρνεις να ταυτιστείς τελικά με ένα τσούρμο βιοπαλαιστές που φοράνε φτηνές στολές και προσπαθούν να θυμηθούν τα λόγια που έγραψε κάποιος , όχι μόνο από την «πείνα» του για χρήμα, αλλά και από την αγανάκτηση του . Συμφωνώ ρε αναγνώστη μου μαζί σου. Οκ. Δεν είναι και για βράβευση ούτε οι ερμηνείες ούτε τα κείμενα. Αν όμως έχεις παρατηρήσει  οι ηθοποιοί δεν κρατάνε τα γέλια τους ενώ υποδύονται τον τάδε χαρακτήρα. Γελάνε γιατί μπορούν, δεν τους ενδιαφέρει να μείνουν σοβαροί...το νιώθουν πρώτα αυτοί  και αν είσαι σε mood στο περνάνε κι εσένα. Δεν σε έχουν βάλει στον τοίχο και ξερνάνε «σοφά» λόγια προσπαθώντας να σε κάνουν να σκεφτείς…γιατί το να σκεφτείς και να «ψαχτείς» είναι σαν το κατούρημα, το κάνεις μόνος σου, χωρίς βοήθεια.

Κάθεσαι στην θέση σου και βλέπεις μια καρικατούρα του εαυτού σου – τον πραγματικό σου εαυτό, όχι αυτόν που θα ήθελες να έχεις,να λέει χαζοτράγουδα μηδενικής εμπνεύσεως, να βρίσκεται μέσα σε  διαλόγους- σχεδόν αυτοσχεδιασμούς –  τόσο συνηθισμένους, που θα άκουγες στο μπακάλικο και στο κουρείο της γειτονιάς σου … τελικά όμως διαπιστώνεις πως στο τέλος της βραδιάς προσπαθείς, με πολύ κόπο, να μην χαζογελάς σαν μαλάκας που τρώει το αγαπημένο του παγωτό με έξτρα σιρόπι . Είναι η απόδειξη ότι έπιασες το νόημα.

Η θεατρική επιθεώρηση παίδαρε δεν φοράει κουστούμι και δεν κρατάει χαρτοφύλακα…όχι γιατί δεν θέλει… αλλά γιατί δεν μπορεί…αλλά αυτό την κάνει αυτόματα  το κορίτσι της διπλανής πόρτας. Το κορίτσι που καλείς να  παίξετε ανέμελα ταβλάκι, κουτσομπολεύοντας, ρουφώντας φραπέ και καμιά φορά συζητώντας για όλα αυτά που θα θέλατε να αλλάξουν…

Τα λέμε…

(Ευχαριστώ μια παλιά μου συμμαθήτρια για την σύλληψη της ιδέας )

Υ.Γ. Σου έβαλα και Ισπανικά στον τίτλο του Blog, ανεβάζοντας κατακόρυφα την «ποιότητα» … δεν σε χάλασε έτσι ?

Όταν σιώπησαν οι βουβουζέλες

Αγαπητέ μου πελάτη καταρχήν ελπίζω να είσαι καλά, γερός και δυνατός. Όλα να σου πηγαίνουν καλά και αν όχι όλα τα περισσότερα. Ο τίτλος του κειμένου φανερώνει ότι θα γράψω σκέψεις και καφρίλες που μου ήρθαν στο μυαλό μετά την λήξη του Mundial του 2010. ΠΡΟΣΟΧΗ. Δεν έχουν καμία, μα καμία (καμία όμως ε !) σχέση με ποδόσφαιρο ή οποιοδήποτε άλλο άθλημα ή αθλητική δραστηριότητα. 

Το τέλος του mundial της Ν.Αφρικής με βρήκε με πινέλα στο χέρι και μπύρα Amstel μπουκάλι να προσπαθώ μαζί με τον συγκάτοικο μου να βάψουμε την νέα μας κατοικία. Ότι έχουμε μετακομίσει και η δημιουργία ενός σπιτιού γκομενοπαγίδα είχε ήδη ξεκινήσει. Την έννοια «σπίτι γκομενοπαγίδα» αγαπητέ μου , νομίζω την καταλαβαίνεις. Αλλά επειδή δεν έχουν όλοι το μυαλό-ξουράφι που διαθέτεις, επέτρεψε μου να δώσω έναν απλό ορισμό. Σπίτι-γκομενοπαγίδα είναι η κατοικία η οποία έχει διαρρυθμιστεί και διαμορφωθεί –κυρίως στους εσωτερικούς του χώρους- με σκοπό στα μάτια του κάθε γκομενο-στόχου που θα περάσει το κατώφλι της πόρτας,  να μεταμορφωθείς από «γελοίος μαλακοπίτουρας» στον «υπεργαμάτο τύπο όπως ο Dr. Jack Shephard του Lost».

Φαντάσου λοιπόν τον εαυτό σου σαν αράχνη και το σπίτι σου σαν ένα γκομενοιστό που έχεις πλέξει με μεθοδικότητα. ΠΡΟΣΟΧΗ. Το κείμενο εξετάζει το θέμα από την αντρική σκοπιά.

Συμβουλές και προτάσεις

1) Βιβλία. Πολλά βιβλία. Στον χώρο σου πρέπει να υπάρχουν βιβλία ούτως ώστε να σου προσδώσουν την εικόνα του πολυδιαβασμένου παντογνώστη που έχει μια άποψη για όλους και για όλα.  Όσο μεγαλύτερη η ποικιλία τόσο περισσότερες πιθανότητες έχεις να σε θεωρήσει ο στόχος πολυδιάστατο και ενδιαφέρον χαρακτήρα (έστω και αν έχεις διαβάσει από αυτά μόνο τα δύο πρώτα «Harry Potter» ). Τώρα, ανάλογα με τον στόχο αναδιατάσσεις την βιβλιοθήκη σου. Αν πχ. Ο στόχος είναι MILF χωρισμένη με παιδί , βάζεις σε περίοπτη θέση τίτλους όπως «Ο τελευταίος θηλασμός», «Είμαι όσο αισθάνομαι , όχι όσο δείχνω» , «Κοκκινοσκουφίτσα» κλπ, αν ο στόχος είναι φοιτήτρια 18-24 ετών τοποθετείς σε εμφανή θέση τίτλους όπως «Twilight: η αλήθεια πίσω από την ταινία», « Κι εγώ δακρύζω στο ηλιοβασίλεμα» , «Παπακαλιάτης, το πορτραίτο»…και πάει λέγοντας.

2) Μουσικά όργανα. Αν έχεις την τύχη να διαθέτεις κάποιου τύπου μουσικό όργανο μην το αφήσεις ανεκμετάλλευτο  ακόμα κι αν το μόνο που ξέρεις να παίζεις είναι η αλά ζεϊμπέκικο της ευδοκίας έκδοση του Smoke on the Water. Οπότε κιθάρες, μαντολίνα, βιολοντσέλα, τούμπανα κλπ πρέπει να έχουν εξέχουσα θέση στον χώρο σου. Αν τώρα δεν διαθέτεις, με ένα μικρό κόστος μπορείς να προμηθευτείς πένες κιθάρας, μπαγκέτες ντραμς, καθαριστικά σαξοφώνου …και στην ερώτηση «παίζεις κάποιο μουσικό όργανο» να φουσκώσεις σαν παγώνι και να απαντήσεις θετικά. Αν τώρα σου ζητήσει να ρίξει μια ματιά στα όργανά σου (έλεος ! μιλάμε σοβαρά αναγνώστη μου και έχεις όρεξη για σεξιστικά αστεία ?) να ισχυριστείς πως είναι για σέρβις (service) ή τα έχεις αφήσει στο studio (στούντιο) γιατί έχεις πάλι πρόβα αύριο με την μπάντα σου.

3) Αφίσες/κάδρα . Η επιλογή των αφισών/κάδρων που θα διακοσμούν τον χώρο σου πρέπει να είναι πολύ προσεκτική και καθόλου βιαστική. Για παράδειγμα σε καμία δεν θα προκαλέσεις ρίγη συγκίνησης αν δει την αφίσα της ταινίας «Ο λεγεωνάριος» με τον Van Damme κρεμασμένη πάνω από τον καναπέ, άντε μετά να αποτινάξεις την ρετσινιά του μηδενικού επιπέδου κάγκουρα -όσο κι αν υποστηρίξεις πως την κρέμασες για πλάκα κλπ κλπ- .  Οι επιλογές σου πρέπει να μπερδεύονται αρμονικά με την φιλοσοφία του υπόλοιπου σπιτιού. Μερικές προτάσεις-σιγουράκια είναι οι αφισοποιημένοι πίνακες του Dali , οι αφίσες συγκροτημάτων κοινής αποδοχής (βλ. Red Hot Chili Peppers, Prodigy, Radiohead ) , μεγεθυμένες φωτογραφίες της παρέας σου τραβηγμένες πριν την εποχή της ψηφιακής τότε που τα «σπάγατε» στην Μύκονο, αδιάφορα tribal σε πανό.

4) Καλά οργανωμένη κουζίνα. Τι δεν καταλαβαίνεις ? Το λέει ο τίτλος. Καλά οργανωμένη κουζίνα. Η κουζίνα σου δεν έχει σημασία πόσο μοντέρνα ή κλασσική είναι ή σε καλή ή τρισάθλια κατάσταση, αρκεί να έχεις στα ντουλάπια σου αυτό το εξαρτηματάκι-εργαλείο που ξεφλουδίζει τον αρακά και τον κάνει να μοιάζει με τα αβολίδοτα του G3A3 (οι έχοντες υπηρετήσει , κατανόησαν) . Πρέπει στα συρτάρια σου να βρίσκεται  κάθε τύπου κατσαρόλα ή γκάτζετ (gadget) ακόμα και να μην ξέρεις πως λειτουργεί ή να σου φαίνεται αχρείαστο. Μια καλά οργανωμένη κουζίνα δίνει την ψευδαίσθηση πως ξέρεις να μαγειρεύεις …και  βγάζεις στον στόχο την πατρική και μητρική  φιγούρα μαζί , μια τάση να σε θεωρήσει τον Ένα, τον Προστάτη της , τον «ξέρω να φτιάχνω σάλτσα πέστο»,  «τον έχω για όλα λύση» Mike Scofield.

5) Κρεβατοκάμαρα. Ο στόχος θα θελήσει να ρίξει μια ματιά στα ενδότερα ώστε να ξέρει …αν όλα πάνε καλά (για σένα) … που θα καταλήξει η βραδιά και αν όλα πάνε καλύτερα (γι’αυτήν) και εξελιχθεί το όλο τσιριπιπί σε σχέση, που θα περνάει για το επόμενο διάστημα τα βράδια της.  Έτσι λοιπόν η κρεβατοκάμαρα σου πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να διαθέτει διπλό κρεβάτι. Σε κανέναν (ούτε σε εσένα , ούτε σε αυτή) αρέσει το στρίμωγμα. Δεν λέω είναι ρομαντικό το να ξαπλώνεις στριμωγμένος αγκαλίτσα…αλλά μόνο το πρώτο δεκάλεπτο. Μετά ιδρώνεις, δεν βολεύεσαι και κατεβάζεις από μέσα σου καντήλια που σε στέλνουν απευθείας και χωρίς επιστροφή στην κόλαση να κάνεις παρέα με τον Charles Manson. Επίσης πρέπει να διαθέτεις μια αξιοπρεπή τηλεόραση από εικοσιμία ίντσες και πάνω – για να βλέπετε πιο άνετα τις επαναλήψεις των «Μυστικών της Εδέμ» αγκαλίτσα. Τα υπόλοιπα τα αφήνω στην κρίση σου…

6) Μπάνιο. Δεν έχω κάποια συμβουλή για το μπάνιο… όπως και να έχει κάθε φορά θα τα κάνεις πουτάνα εκεί μέσα. Όσο και να το παλέψεις πάντα θα υπάρχουν πεταμένα σώβρακα, μουχλιασμένες πετσέτες και γεμάτα καλαθάκια απορριμμάτων. Προσπάθησε απλά να μην μπει μέσα…

7) Γενικές συμβουλές. Ο χώρος σου όσο προσεκτικά μελετημένος και αν είναι μπορεί από την μία στιγμή στην άλλη να φανεί κιτς ή υπέρμετρα και παράλογα εντυπωσιακός. Συμβουλή. Η discoball (ντισκομπάλα) , το μπλακ λάιτ (black light) και τα  strobolia   όσο γαμάτα και αν σου φαίνονται (και είναι !) δεν έχουν καμία θέση στο σπίτι γκομενοπαγίδα… εκτός και αν γνώρισες καμία γκόμενα …  Καιτούλα  alike που ταξίδεψε στο μέλλον με την χρονομηχανή του Στάθη  (ξέρεις καλά ποιοι είναι η Καιτούλα και ο Στάθης).

Η καινούρια σου τελεβιζιόνα  (τηλεόραση ντε) 134,56 ιντσών που συνδέεται με σύστημα Dolby υπερsound …σου πα-μου πες …32.1, όσο εντυπωσιάζουν εμένα άλλο τόσο δεν εντυπωσιάζουν τον στόχο. Όπως άλλωστε και οι 2345 τίτλοι Playstation που διαθέτεις.

Οι μαλακίες του τύπου… δεν έχω που να βάλω την μεταλλική σκάλα που ξέμεινε από το βάψιμο, πέτα την στο σαλόνι και κάνε την μέρος ενός Industrial wannabe σκηνικού με αλυσοπρίονα, ματσόλες και λοιπές βιομηχανοεργοστασιακές πινελιές… Πιάνουν και κωλομετράνε !

Περίεργα φώτα, κρυφοί φωτισμοί, ποτενσιόμετρα κάθε είδους…Πιάνουν ! Ενυδρεία και κλουβιά με παπαγάλους… Μμμμ, ίσως ναι … ίσως όχι… πάρε πρωτοβουλία (προσοχή για ζώα μιλάμε, πρέπει να τα προσέχεις και να τα φροντίζεις είτε σου κάτσει , είτε όχι ο στόχος)  

Καραμπίνες, παγούρια, είδη κυνηγίου και  βαλσαμωμένα ελάφια…προφανώς και δεν πιάνουν ! 

Τα κασκόλ και τις φανέλες του ΠΑΣ Γιάννενα καλύτερα να τα κρύψεις. Όσο κι αν παθιάζεσαι με την ομάδα είναι κάτι που δεν μπορεί να το καταλάβει… για αρχή κρύψε τα στην ντουλάπα σου...όσο περνάει ο καιρός … κρέμασε τα ακόμα και πάνω από το καζανάκι.

Γενικότερα…να θυμάστε ένα πράγμα … όπως και να είναι το σπίτι γκομενοπαγίδα… η καλύτερη συμβουλή που μπορώ να δώσω είναι να χαλαρώσεις... και να προσπάθησε να ΜΗΝ είσαι ο εαυτός σου…

Τα λέμε…  

Υ.Γ.   Το σπίτι σου πρέπει να είναι τακτοποιημένο και καθαρό σε τέτοιο βαθμό ώστε …να μην σε περάσει για τυπά που  στον ελεύθερο σου χρόνο φοράς φακιόλι και σφουγγαρίζεις τραγουδώντας επιτυχίες της Βουγιουκλάκη, αλλά παράλληλα να μην μοιάζει και με εγκαταλειμμένο σουβλατζίδικο, όπου ο μαγαζάτορας τα έφτιαξε με την αλλοδαπή σερβιτόρα και το έσκασαν για την πατρίδα της.

Πως κάνουν την "ανάγκη" τους τα ζώα

Ο  σκύλος αφού «ψάξει» με την αίσθηση της όσφρησης την κατάλληλη περιοχή που θα ποτίσει με τα ούρα του (συνήθως δέντρα, θάμνους, το κρεβάτι μου) ,ανασηκώνει το δεξί ή το αριστερό κάτω άκρο (αρσενικός) η’ κάνει βαθύ κάθισμα (θηλυκός)  και ξαλαφρώνει. ΠΡΟΣΟΧΗ , οι σκύλοι ενδέχεται να ουρήσουν όχι γιατί το έχουν ανάγκη αλλά γιατί μπορεί να θέλουν να «μαρκάρουν» την περιοχή τους.

Το άλογο ουρεί μόνο… ΓΙΑ ΜΙΣΟ ΛΕΠΤΟ…   ΩΠΑ… HOLD IT…HOLD IT… STOP…. Αγαπητέ αναγνώστη δεν μπορώ να καταλάβω τον ψυχικό-ψυχολογικό σου κόσμο με τίποτα. Για ποιον πούστη λόγω κάθεσαι και διαβάζεις ένα κείμενο με επικεφαλίδα «Πως κάνουν την ανάγκη τους τα ζώα» ? Ε ? Πες μου κάτι… πες ένα ψέμα κι εγώ θα το πιστέψω ! Έλα, δοκίμασε με !

Αφού δεν απαντάς θα κάνω υποθέσεις…

Α) Είσαι βιολόγος, ανθρωπολόγος, κτηνίατρος, κάποιος επιστήμονας τέλος πάντων και θες να εμπλουτίσεις τις γνώσεις σου ? Την πάτησες ! Δεν έχω απαντήσεις στα καυτά ερωτήματα  που σε απασχολούν. Αναζήτησε την τύχη σου σε αυτό το link   (http://biologion.blogspot.com/2009/04/blog-post_16.html) και  βολέψου μέχρι να βγει κάποιο σύγγραμμα αλά Κατακουζηνός . Δεν έχω καμία διάθεση να σε κοροϊδέψω γιατί είσαι- όπως προείπα- και επιστήμων άνθρωπος … κάτι περισσότερο θα ξέρεις από μένα.  Αλλά σοβαρά τώρα… έχεις υπερβολικά ελεύθερο χρόνο !

Β) Είσαι μπροστά σε κόσμο , φίλους ή μη, και θες να το παίξεις κάποιος. Θες οι άλλοι να λένε για σένα … «ώ, ο Ανάργυρος είναι πολύ ψαγμένος, είναι πολύ alternative κι έτσι τυπάκι ! Ουάου, θέλω να γίνω κολλητός του !» η΄ «Ναι, αυτόν θέλω για γκόμενο, αυτόν θέλω να με αγκαλιάζει τις κρύες νύχτες του χειμώνα». Ανάργυρε… την πάτησες κι εσύ… ,πίσω από την πλάτη σου κατά κύριο λόγο, θα λένε «Ρε τον παλιανώμαλο, σιγά μην τον πάρουμε και μαζί στο σινεμά» ή κάτι του τύπου «Καλά αυτός ο Ανάργυρος…ακόμα παρθένος πρέπει να είναι» . Ανάργυρε… απλά προσπάθησε να serfareis (σερφινγκ) σε ιστοσελίδες με περιεχόμενο σαν αυτό http://www.booksinfo.gr/. Μπας και αφήσεις το Image-making του εαυτού σου και μορφωθείς και λίγο.

Γ) Ακόμα χειρότερη περίπτωση από τον Ανάργυρο του Β)… να μην είσαι μπροστά σε κόσμο, φίλους ή μη. Να νομίζεις δηλαδή ότι όντως αν διαβάσεις  ένα κείμενο που αφορά το πώς κατουράνε τα ζώα , θα γίνεις ακόμα πιο «αούα», θα μπει η γνώση στο κώδικα του DNA σου και θα αρχίσει να γράφει παπάδες και εσύ θα μεταμορφωθείς στον πιο ιντελεκτουαλ (pneymatiko) βαρβατάντρα που έχει να αντικρίσει ο κόσμος από τα χρόνια της Μέσης-Γης. Μμμ, ξέρεις κάτι, δεν νομίζω ότι θα γίνει τίποτα από όλα αυτά. Ίσως κάποια στιγμή συναντηθείς με κάποιον άλλο ανώμαλο και πιάσετε σχετική κουβέντα. Αυτό ίσως ναι, αλλά και πάλι…σκέψου το. Δεν έχω καμία εναλλακτική πρόταση για σένα. Σορρυ…

Δ) Να βρέθηκες κατά λάθος εδώ. Να αναφώνησες με θυμό και αγανάκτηση… «Έλεος πια ! Γιατί κάποιος να καταναλώσει έστω και μερικά νανοδευτερόλεπτα από την ζωή του για να γράψει αυτή την αηδία»… κατά 99% δεν διαβάζεις τώρα αυτές τις γραμμές και κατά 1% διαβάζεις από απλή περιέργεια ή ίσως για να αποδείξεις στον εαυτό σου ότι υπάρχουν και πιο ηλίθιοι από σένα. Εσένα αγαπητέ αναγνώστη της κατηγορίας Δ) σε παραδέχομαι. Σε «πάω» βρε αδελφέ ! Σίγουρα έχεις πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα να κάνεις, έχεις πολλούς και καλούς φίλους , έχεις Playstation 3 , καθώς και επιτραπέζιο μηχάνημα που χτυπάει φραπέ ! Εναλλακτική πρόταση δεν χρειάζεσαι… είσαι γαμάτος !

Ε) Να είσαι πιστός οπαδός των «Αφροδιτών» και να ξέρεις κατά βάθος ότι κάπου αλλού το πάει  ο συντάκτης .  Εντάξει…άσε αυτό το ύφος του «έλυσα τον κύβο του Ρούμπικ» .  Μπορεί να έπεσες σήμερα μέσα…αλλά μην κορδώνεσαι και μην σφίγγεσαι μπροστά στον καθρέπτη γιατί…σήμερα σου έκατσε, αύριο όμως ? Αυτή η υπερβολική σιγουριά που σε διακατέχει δεν θα σου βγει σε καλό . Αυτή η τυφλή εμπιστοσύνη που δείχνεις στο ένστικτο σου  μας μαρτυρεί ότι είσαι και λίγο ψωνισμένος με την πάρτη σου.  Πίστεψε με, κι εγώ έτσι  ήμουν μέχρι που βγάλανε οι Judas Priest το «Turbo» και ήρθα στα ίσα μου. Θα σου προτείνω χωρίς φόβο αλλά με πάθος –επειδή δεν πρόκειται να αλλάξεις- να δώσεις βάση σε αυτό το Link μπας και όντως τα καταφέρεις  http://www.rubiks.com/.

ΣΤ) Με εσένα αναγνώστη της τελευταίας κατηγορίας δεν θα ασχοληθώ καθόλου. Είσαι ο τύπος που όταν εξέφρασα πιο πάνω την απορία μου (Για ποιον πούστη λόγω κάθεσαι και διαβάζεις ένα κείμενο με επικεφαλίδα «Πως κάνουν την ανάγκη τους τα ζώα» ?) απάντησες … «Εσύ να μας πεις πρώτα γιατί άρχισες να γράφεις ένα τέτοιο κείμενο». Αλήθεια τώρα, περιμένεις απάντηση ? Από ποιόν ? Από την οθόνη του PC σου ? Πες μου αγόρι μου ? Πες μου κορίτσι μου ? Προσπαθείς να πιάσεις προφορική κουβέντα με έναν ιστότοπο ? Θες βεντέτα  με κάποιον που δεν ξέρεις και δεν πρόκειται να μάθεις ?   Απάντησε μου ! ΟΥΠΣ…αν απάντησες …  πάλι την πάτησες. Μάλλον είσαι βλαμμένος…γι’ αυτό δεν θα ασχοληθώ μαζί σου.

Τα λέμε (όχι με όλους, με  τους αναγνώστες της κατηγορίας ΣΤ δεν θέλω πάρε-δώσε)

Χαρτάκια και προσέγγιση

Το «πέσιμο» με τα χαρτάκια το ξέρετε ? Ναι ? Όχι ? Τέλος πάντων θα γράψω μία ιστορία για να το εμπεδώσετε όσοι το ξέρετε και να το μάθετε όσοι δεν το ξέρετε.

Το σκηνικό :

Βρίσκεστε σε κάποιο μπαρ, σε κάποια πλατεία, σε κάποιο club (κλαμπ) , ίσως περιμένετε σε κάποιο φανάρι να ανάψει πράσινο, στο Super Market, στο φούρνο, στην λαϊκή, στο πρακτορείο ΠΡΟ-ΠΟ, στο πανεπιστήμιο, σε κατάστημα με εξειδίκευση στα Pigal (βουρτσάκι τουαλέτας)  … οπουδήποτε τέλος πάντων ! Εκεί λοιπόν… εκεί…ΤΗΝ βλέπετε ! Ποια ? Την γυναίκα της ζωής σας… κάποια που μπορεί να γνωρίζατε από παλιά, κάποια που πρώτη φορά βλέπετε , κάποια που μπορεί να μην είναι η γυναίκα της ζωής σας αλλά σας αρέσει υπερβολικά ! Κάποια που, γαμώ το κέρατο μου,  μόλις σκεφτήκατε «τι να κάνει αυτή η τύπισσα που γούσταρα κρυφά και  την πετύχαινα  κάποτε τυχαία στα πάρτι-αφιέρωμα στους New Kids On The Block ?» , να εμφανίζεται ξαφνικά μπροστά σας… λες και το πόδι της μοίρας , σου έβγαλε σέντρα φαρμάκι στο ύψος του πέναλτι…και είσαι και αμαρκάριστος.

Το συναίσθημα:

Κομπιάζετε ! Δεν μπορείτε να σηκώσετε το βλέμμα από πάνω της ! Ψάχνετε κάποιο τρόπο να πιάσετε κουβέντα, να πάρετε το κινητό της , έστω το όνομα της για να την βρείτε στο FB … Προς τι όλος αυτός ο πανικός ? Γιατί ξέρετε πως αν φύγει πιθανόν δεν θα την ξαναδείτε ποτέ ! (Κόβω τον πληθυντικό ευγενείας γιατί πλέον γνωριζόμαστε αγαπητέ αναγνώστη).   Σε όλη αυτή την αναμπουμπούλα δεν μπορείς να σκεφτείς τίποτα… και εννοείται πως αγνοείς την παρότρυνση του κολλητού σου «έλα ρε μαλάκα, πήγαινε στα ίσα και μίλα της»… επειδή ξέρεις πως κατά 50 % θα σε περάσει για «πέφτουλα» και κατά 50 % απλά ενοχλητικό !

Η πράξη:

Τι κάνεις λοιπόν… κάτι πολύ απλό ! Κόβεις ένα μικρό κομμάτι χαρτί από την ατζέντα σου (ποιος κουβαλάει ακόμα ατζέντα?) , από το τετράδιο της Οικονομικής Θεωρίας 3 , από το περιτύλιγμα που αγκάλιαζε στοργικά το σουβλάκι σου, από κάπου τέλος πάντων. Αφού το κόψεις το χαρτάκι σε λογικές διαστάσεις (10cm x 5cm είναι καλά πιστεύω) , σημειώνεις το τηλέφωνο σου και μια μικρή φράση του τύπου « μου αρέσεις», «σε θέλω» , «είσαι αυτό που ψάχνω» και λοιπές παπαριές που εκείνη την ώρα σου φαίνονται ανώτερη πυρηνική ποίηση !

Η αντίδραση της / η λογική της :

Φυσικά όταν παραδώσεις το «αντικείμενο» αυτή θα το πάρει … κοιτώντας δεξιά και αριστερά μήπως πήρε την όλη φάση κανένα μάτι και γίνει ρεζίλι. Σου ρίχνει ένα παγωμένο βλέμμα και βάζει στην τσέπη της το «αντικείμενο» για να το πετάξει μετά . Σε θεωρεί έναν τιποτένιο λούζερ (loser) , μια κότα, έναν μισογύνη που δεν έχει τα κότσια να  πλησιάσει και να την λούσει κομπλιμέντα και σχετικές μαλακίες… Σε βλέπει σαν λιγούρη που η απόγνωση σου είναι τέτοια που είναι πιο πιθανό να φυτρώσουν μπιζέλια στα πλακάκια της κουζίνας σου, παρά να βρεις γκόμενα. Με λίγα λόγια είσαι άλλος ένας  από τους πολλούς που την έχουν προσεγγίσει κατά καιρούς αλλά τυχαίνει να σε εκτιμά λίγο λιγότερο απ’ότι θα εκτιμούσε τον Blaze Bailey στους Maiden…και αυτό γιατί δεν επέδειξες το απαραίτητο «καγκουριλίκι».  

Η λογική σου πριν την πράξη :

Η δικιά σου λογική όμως διαφέρει από την δική της. Επέλεξες αυτό τον τρόπο προσέγγισης, όχι γιατί είσαι δειλός και κλάνεις μέντες όταν σε κοιτάξει απλά κάποια,  αλλά γιατί ήθελες να είσαι διακριτικός, να μην την φέρεις σε δύσκολη θέση προσπαθώντας να της πιάσεις κουβέντα στο ξεκάρφωτο για το πόσο λίπασμα χρειάζονται η γλαδιόλες η’ πόση ώρα θέλουν βράσιμο οι φακές. Δεν γνωρίζεις αν είναι δεσμευμένη η’ όχι , δεν γνωρίζεις αν πριν λίγο τσακώθηκε με την κολλητή της γιατί δανείστηκε  το καλό ρουζ και το έχασε. Ελπίζεις πως και να σε «γειώσει» εκείνη την στιγμή – αν δεν πετάξει το αντικείμενο- μπορεί σε μια εβδομάδα, ένα μήνα, δυο χρόνια να το ξανασκεφτεί. Δεν στηρίχτηκες στην εξωτερική σου εμφάνιση, στηρίχτηκες στο μυστήριο. Στηρίχτηκες στο ότι μπορεί να μην σε γνωρίζει καλά, να μην σε γνωρίζει καθόλου ίσως, αλλά όποια στιγμή θελήσει θα μπορεί να το κάνει.

Φίλε σόρρυ, τελικά ΔΕΝ  θα σε πάρει τηλέφωνο ή ΔΕΝ θα σου στείλει μήνυμα … παρά  μόνο αν θέλει να παίξει μαζί σου η’ να σου ζητήσει το τηλέφωνο του κολλητού σου που ήταν μαζί σου τότε.

(Το κείμενο στηρίζεται σε φανταστικά γεγονότα …που μου εξιστόρησε το δεξί μπακ της ομάδας 8χ8 που είμαι μέλος)

Τα λέμε φίλε…

Until Lambs Become Lions

Oι Bon Jovi δεν γράφουν κομματάκια-σουξεδάκια που αναφέρονται σε αγάπες , έρωτες και λουλούδια. Όσοι το πιστεύουν είναι προφανώς μεγάλοι μαλάκες (αφού είναι, τι να κάνω?) . Οι Bon Jovi μελοποιούν (άλλοτε επιτυχημένα και άλλοτε όχι) αυτό που ο Russell Crowe στο “Robin Hood” του Ridley Scot φωνάζει με περίσσια αντρίλα ….rise and rise again…until lambs become lions .  Του τεστιν , μην τα παρατάς ποτέ, πάλεψε, πήγαινε κόντρα σε όλους και σε όλα για να πετύχεις αυτό που θες, οδήγα στο αριστερό ρεύμα της Κορίνθου-Πατρών και μην πληρώσεις και διόδια, γράψε στα παπάρια σου οικογένεια, φίλους, αφεντικά και νόμους και κάνε την μαλακία σου, κάνε το για σένα και αυτούς που πραγματικά το αξίζουν. 

Και εδώ έρχεται η μεγάλη παρεξήγηση… Διότι φίλε μου καλέ και όμορφε, για να τα κάνεις όλα αυτά που φαντάζουν σαν παρκούρ στους δρόμους του New Jersey  χρειάζεσαι ενέργεια. Χρειάζεσαι τεράστια αποθέματα δύναμης. Και πια η μεγαλύτερη δύναμη που μπορεί να κάνει τον Voltron να φαντάζει ανοιχτήρι για κονσέρβες ??? Η ΑΓΑΠΗ…  ναι η αγάπη… Love που λένε και οι «Νησιώτες»… Γιατί ο Tommy όταν έβαζε την κιθάρα του για ενέχυρο δεν το έκανε για να βγάλει κανένα εξτραδάκι να το παίξει στο στοίχημα η’ να πάει το βράδυ στα μπουζούκια, το έκανε για την Gina που αγαπούσε και σκιζόταν και για πάρτη του.

Κι εσύ φίλε μου, ψηλέ και νταή … κι εσύ φίλη μου δροσερή και σπιρτόζα ??? Τι κάνετε ? Όταν υπάρξει πρόβλημα λακίζετε …συμβιβάζεστε με καθετί κατεστημένο … ξεχνάτε τα προβλήματα σας και των άλλων … αρκεί να βρείτε κάποια με ωραίο κώλο για να ξεχνιέστε ή κάποιον με καλό αμάξι για να σας λύσει τα προβλήματα . Όχι, δεν είναι όλοι έτσι… Τέλος πάντων ο Tommy και η Gina σίγουρα δεν ήταν έτσι…  Γιατί πολύ απλά ο ένας κατέβαινε στις απεργίες στα λιμάνια χωρίς να ακούει την μουρμούρα της … «και τι θα φάμε ρε κόπανε ? τα πανό που γράφουν Save the Docks ?, που θες και απεργίες ,ρεμάλι» . Και γιατί πολύ απλά η άλλη ξυπνούσε νυχτιάτικα και ούρλιαζε λόγω κρίσεως πανικού και δεν άκουγε καντήλια τύπου «Σκάσε μωρή καριόλα μην σε στείλω στον καναπέ ή ακόμα καλύτερα στην μάνα σου».  Γιατί ακόμα και τα ποντίκια ζούσαν πιο χλιδάτα από αυτούς τους δύο. Αλλά το πάλεψαν…

Ζούσαν (και ζουν ακόμα) για την μάχη… ακόμα κι αν είναι το μοναδικό πράγμα που τους έχει απομείνει… γιατί αγαπιούνται τα παιδιά… έχουν ο ένας τον άλλον…και είναι ΥΠΕΡΑΡΚΕΤΟ ! Μέχρι τα αρνιά να γίνουν λιοντάρια…

Αυτό ψηλέ δεν είναι ένα κείμενο… ωδή στην αγάπη…και αν αυτό κατάλαβες, είναι καιρός να αλλάξεις χορδές στο μπάσο σου …

Τα λέμε…

Διακοπές, χαρακτήρες, αλκοόλ

Χθες κανόνισα με δυο φίλες μου να περάσουν από το σπίτι και να αράξουμε. Μπορεί να είναι πολύ μαλακισμένες (οι φίλες μου) , αλλά δεν είχα κανονίσει τίποτα να κάνω και ούτε προβλεπόταν κάτι τέτοιο …άρα το sms που έσκασε «Τι θα κάνεις το βράδυ ? Να περάσουμε για καμιά μπύρα ?»  με έπιασε απροετοίμαστο και πριν το καταλάβω είχα απαντήσει «Αμέ, κατά τις 23.00 καλά είναι ?»

Κατά τις 23.15 ήρθαν τελικά…κρατώντας και μία σακούλα με μπύρες (τσάμπα την έβγαλα). Αφού συζητήσαμε διάφορα τα οποία δεν θα σας τα αποκαλύψω…όχι γιατί είναι εμπιστευτικά ή απόρρητα απλά ήτανε τόσο βαρετά που αν προσπαθήσω να τα ανασύρω από την μνήμη μου θα κοιμηθώ στο πληκτρολόγιο… εκτός και αν σας ενδιαφέρει τι είπε η Ματίνα  στην Γεωργία για τον Μάριο που βγήκε με τον Στάθη και τους είδε ο Μιχάλης…ο οποίος όμως δεν χωνεύει τον Στάθη… Αν σας ενδιαφέρουν όλα αυτά τότε είστε φανατικοί οπαδοί των James (και μπράβο σας !)

Με τα πολλά φτάνουμε στο θέμα διακοπές . Η πρώτη φίλη μου (η λιγότερο όμορφη) είπε ούτε λίγο ούτε πολύ ότι ψάχνεται για να πάει ένα μήνα στην Κούβα … Φυσικά της έκανε κλικ η όλη αυτή Liberal φάση που πλέκει το μυαλό στο άκουσμα της λέξης Κούβα. Δήθεν όσο δεν πάει! Ο Φιντέλ Κάστρο νομίζει ότι είναι ήρωας των Thundercats και κολλητός της Τσιτάρα .  Αλλά μίλησε εκ του ασφαλούς. Ήξερε ότι κανείς δεν θα θελήσει να την ακολουθήσει (δεν παίζουν φράγκα αγαπητέ αναγνώστη, γι’αυτό !)…  Οπότε θα κατέληγε το όνειρο της κάπως έτσι… «εεε, μόνη μου θα πάω» (ναζιάρικο ύφος).

Η δεύτερη φίλη μου (η ακόμα λιγότερο όμορφη) έχει σκοπό να κάνει camping-tour τα ελληνικά πουθενιάρικα δηθενονήσια παρέα με τρεντοεναλλακτικούς τυπάδες με άθλια τατουάζ και κιθάρες (έστω κι αν ξέρουν να παίζουν μόνο το «να μ’ αγαπάς»).  Της αρέσει υποστηρίζει αυτή η αύρα ελευθερίας που προσφέρει το camping -ελεύθερο ή οργανωμένο-  (ναι, είναι αίσθηση ελευθερίας το να δίνεις μάχη με 20 άτομα για ένα γαμημένο ντους η’ να ξυπνάς με δισκοπάθεια από το «μαλακό» πετρώδες έδαφος) . Βεβαίως κύριε…και κυρία… μας αρέσει αυτό που μπορούμε να έχουμε. Αν δηλαδή της προσέφεραν σουίτα στην Σαντορίνη με πισίνα ακόμα και στην κρεβατοκάμαρα, τρία μπάνια και πενηντάευρα για κωλόχαρτο  θα έλεγε φαντάζομαι ένα μεγαλοπρεπέστατο ΟΧΙ, που θα συναγωνίζονταν ακόμα και το σθένος της χυλόπιτας που έφαγα από την Αθανασία στην Τρίτη δημοτικού.

Κι εγώ δεν πήγα πίσω… Υποστήριξα ότι έχω πολλές προτάσεις για το Εξωτερικό, για το Εσωτερικό , ακόμα και για 2 εβδομάδες σε μπανγκαλόουζ στο Φεγγάρι με πρωινό στην τιμή. Αλλά γενικώς θα προτιμήσω κάτι πιο χαλαρό ώστε να ηρεμίσω και να εμπνευστώ τον νέο μου πίνακα …Ναι, αυτό είναι το χόμπι μου, ζωγραφική σε μουσαμά με λαδομπογιά.

Μετά από μερικές μπύρες όπου η «λιγότερο όμορφη» φίλη μου μου φαινόταν πλέον όμορφη και η «ακόμα λιγότερο όμορφη» μου φαινόταν «λιγότερο όμορφη» καταλήξαμε ότι φέτος οι διακοπές μας θα είναι στο εξοχικό του κοινού μας φίλου Πάρη στην Σαλαμίνα. Τον οποίο σημειωτέον τον αντιπαθούμε και οι τρεις αλλά τι να κάνουμε που είναι ο μοναδικός που έχει διαθέσιμο εξοχικό ?

Συμπέρασμα… : Όλοι μας παίζουμε έναν ρόλο… κάτι που δεν είμαστε …για να εντυπωσιάσουμε …ακόμα και κάποιον που δεν έχουμε ανάγκη να το κάνουμε. Μετά από μερικές μπύρες όμως (η’ οποιοδήποτε άλλο αλκοολούχο) προσγειωνόμαστε στην τραγική πραγματικότητα …και γουστάρουμε ! 

Τα λέμε...

Ψαγμένες Φράσεις...

   Αφορμή για αυτή την δημοσίευση ήταν η φράση "δεν υπάρχει λάθος δρόμος αν δεν ξέρεις που θέλεις να πας" βλέπε δημοσίευση Νο1. 

   Άνθρωποι σοφοί, κατά καιρούς έχουν διατυπώσει αποφθέγματα , φράσεις ,παροιμίες οι οποίες είναι αρμεγμένες απο την αγελάδα που λέγεται ζωή. Respect. Αλλα... ποια η χρησιμότητα ? Καμία !  Η' μήπως εγώ αμα βιάζομαι  γιατί έχω μπροστά μου μια ωρολογιακή βόμβα να απενεργοποιήσω και το ρολοι δείχνει 11...10...9...8  ... και έρθει το αγγελάκι πλάι στον ώμο μου και μου πει "Όποιος βιάζεται σκοντάφτει" ξαφνικά θα αρχίζω να περπατάω με cool βήμα και οδοντογλυφίδα στο στόμα σαν τον Edward Norton στο Rounders... και στα @@ μου ...  Η' πχ. "Κάλλιο αργά παρά ποτέ"... μάλιστα... αυτό πες το μου μετά... αφού σκάσει η βόμβα ... 

Άλλο ? "Κάλιο γαιδουρόδενε, παρά γαιδουρογύρευε " ...Σόρρυ κιόλας αλλά μου είναι δύσκολο να ταυτιστώ με την εν λόγω παροιμία ... που σκατά να βρώ τον γάιδαρο στην πόλη !?!   

Η αφορμή της κουβέντας μας...  "δεν υπάρχει λάθος δρόμος αν δεν ξέρεις που θέλεις να πας"... μεγάλε...παραδέξου ότι κάποιος απο όλους τους δρόμους όμως οδηγεί σε μέρος που μπορεί οι παραλίες να μην έχουν ξαπλώστρες και βλαμμένους σφίχτηδες που παίζουν μετα μανίας ρακέτες (ενίοτε το λένε και τένις) ...

"Τα καλά αρώματα, μπαίνουν σε μικρό μπουκάλι..." ναι ...τυχαίνει απλά που είναι και ακριβά...

"Το αιδοίο και το καρπούζι..ένας το ανοίγει...πολλοί το χαίρονται"... Respect...αλλά το αιδοίο δεν έχει κουκούτσια... 

"Δεν υπάρχουν συμπτώσεις, ούτε στη ζωή, ούτε στη μοίρα κάποιου. Ο άνθρωπος φτιάχνει το πεπρωμένο του"... άρα εγώ που έχω μείνει στο ασανσέρ καμια 200αριά φορές...το επέλεξα....γκαντέμης είμαι κύριε Βιλμέν

"Μόνο ο ένοχος φοβάται να καθίσει στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Για τον αθώο, αυτό μεταβάλλεται σε βήμα."... συμφωνώ απόλυτα...Ελληνική Δικαιοσύνη τ'ακούς ????

"Θερίζεις αυτό που σπέρνεις. Η βία πάντα προκαλεί τη βία."...δηλαδή αν μας την πέσουν οι Βάζελοι πρώτοι εμείς θα τους πούμε και ευχαριστώ ???

Νομίζω ότι έκανα clear το Point μου...ναι θα μπορούσα να γράψω άπειρα πράγματα... αλλά νομίζω ότι θα γίνει κουραστικό... απλά θα παραθέσω μερικές δικές μου σοφίες...

"Άμα σταθείς με πατίνια στην κατηφόρα, θα τσουλήσεις θες δεν θές" ... δεν θέλει ανάλυση 

"Αν είχα να διαλέξω ανάμεσα σε κόκκινο και μπλέ, θα διάλεγα το κίτρινο" .... πςςςςς...άρχοντας...

"Αν αρχίσεις να κελαηδάς, θα σε βάλουν σε κλουβί "...ωραίο...επαναστατικό...εναλλακτικό...άψογο

"Άν έχεις μόνο ένα χειριστήριο Playstation , θα έχεις και πολύ λιγότερους φίλους " ...κατανοητό νομίζω

Τα λέμε σύντομα !

Γιατί Αφροδίτες ?

   Η πρώτη δημοσίευση που κάνουμε έχει σκοπό να δώσει μία εξήγηση στο γιατί το blog ονομάστηκε "Αφροδίτες"... Γιατί μην μας πείτε πως δεν έχετε ήδη πει..."καλά ποιος μαλάκας δεσμεύει πολύτιμο χώρο Internet για να δημιουργήσει κάτι που το ονομάζει Αφροδίτες ?"

  Και μπαίνουμε κατευθείαν στο θέμα. Το κλέψαμε κυρίες και κύριοι από το κομμάτι των Ροδών με τον ίδιο τίτλο (http://www.youtube.com/watch?v=lPrdEd9iWqA) ! Το ακούσαμε, μας άρεσε, το κλέψαμε. Έτσι απλά ! Ο Χατζιδάκις κάποτε είπε : "O καλός καλλιτέχνης δανείζεται, ο κακός κλέβει " . Συμφωνούμε απόλυτα με τον Μάνο αλλά εμείς ούτε καλλιτέχνες είμαστε , ούτε ο Παπακαλιάτης.  Πού είχαμε μείνει ...α ναι... το κομμάτι λοιπόν αυτό την περίοδο που το ακούσαμε, την στιγμή που πατήσαμε το play (όχι στο stereo, στο Youtube) έτυχε να μας εκφράζει απόλυτα. Δεν θα προβούμε σε αναλύσεις...απλά ακούστε (ναι, έδωσα Link πιο πάνω) και κάνετε την σύνδεση.

Σκοπός του Blog ... δεν υπάρχει.
Ύφος του Blog ... όχι συγκεκριμένο
Θεματολογία... ότι κατεβάσει η κούτρα μας
Γιατί δημιουργήσαμε τελικά ένα Blog... γιατί είναι της μόδας και ελπίζουμε μέσα από αυτό να πιάσουμε κανένα καλό γκομενάκι που θα μας θεωρήσει "alternative" και "ψαγμένους"... Τώρα που το σκέφτομαι ίσως γλίτωνα την ταλαιπωρία και πόσταρα (postara) στο FB (φεισμπουκ) απλά κάτι του τύπου : " Ποιος ψήνεται για το live των "Σπασμένες Αιμορροΐδες" απόψε? " αν και αυτό ακούγεται υπερβολικά κάφρικο. Ίσως κάτι του τύπου " Είναι κανείς για το Φεστιβάλ Εναλλακτικής Αυτοϊκανοποίησης  (Φ.Ε.Α)  ?"

Το θέμα είναι αγαπητοί μου πελάτες πως "Δεν υπάρχει λάθος δρόμος αν δεν ξέρεις που θέλεις να πας"  (δεν κολλάει κάπου, αλλά αν συνεχίζει να διαβάζει το η γκομενίτσα ένα μικρό ρίγος θα την πιάσει)


Τα λέμε σύντομα...