Διακοπές, χαρακτήρες, αλκοόλ

Χθες κανόνισα με δυο φίλες μου να περάσουν από το σπίτι και να αράξουμε. Μπορεί να είναι πολύ μαλακισμένες (οι φίλες μου) , αλλά δεν είχα κανονίσει τίποτα να κάνω και ούτε προβλεπόταν κάτι τέτοιο …άρα το sms που έσκασε «Τι θα κάνεις το βράδυ ? Να περάσουμε για καμιά μπύρα ?»  με έπιασε απροετοίμαστο και πριν το καταλάβω είχα απαντήσει «Αμέ, κατά τις 23.00 καλά είναι ?»

Κατά τις 23.15 ήρθαν τελικά…κρατώντας και μία σακούλα με μπύρες (τσάμπα την έβγαλα). Αφού συζητήσαμε διάφορα τα οποία δεν θα σας τα αποκαλύψω…όχι γιατί είναι εμπιστευτικά ή απόρρητα απλά ήτανε τόσο βαρετά που αν προσπαθήσω να τα ανασύρω από την μνήμη μου θα κοιμηθώ στο πληκτρολόγιο… εκτός και αν σας ενδιαφέρει τι είπε η Ματίνα  στην Γεωργία για τον Μάριο που βγήκε με τον Στάθη και τους είδε ο Μιχάλης…ο οποίος όμως δεν χωνεύει τον Στάθη… Αν σας ενδιαφέρουν όλα αυτά τότε είστε φανατικοί οπαδοί των James (και μπράβο σας !)

Με τα πολλά φτάνουμε στο θέμα διακοπές . Η πρώτη φίλη μου (η λιγότερο όμορφη) είπε ούτε λίγο ούτε πολύ ότι ψάχνεται για να πάει ένα μήνα στην Κούβα … Φυσικά της έκανε κλικ η όλη αυτή Liberal φάση που πλέκει το μυαλό στο άκουσμα της λέξης Κούβα. Δήθεν όσο δεν πάει! Ο Φιντέλ Κάστρο νομίζει ότι είναι ήρωας των Thundercats και κολλητός της Τσιτάρα .  Αλλά μίλησε εκ του ασφαλούς. Ήξερε ότι κανείς δεν θα θελήσει να την ακολουθήσει (δεν παίζουν φράγκα αγαπητέ αναγνώστη, γι’αυτό !)…  Οπότε θα κατέληγε το όνειρο της κάπως έτσι… «εεε, μόνη μου θα πάω» (ναζιάρικο ύφος).

Η δεύτερη φίλη μου (η ακόμα λιγότερο όμορφη) έχει σκοπό να κάνει camping-tour τα ελληνικά πουθενιάρικα δηθενονήσια παρέα με τρεντοεναλλακτικούς τυπάδες με άθλια τατουάζ και κιθάρες (έστω κι αν ξέρουν να παίζουν μόνο το «να μ’ αγαπάς»).  Της αρέσει υποστηρίζει αυτή η αύρα ελευθερίας που προσφέρει το camping -ελεύθερο ή οργανωμένο-  (ναι, είναι αίσθηση ελευθερίας το να δίνεις μάχη με 20 άτομα για ένα γαμημένο ντους η’ να ξυπνάς με δισκοπάθεια από το «μαλακό» πετρώδες έδαφος) . Βεβαίως κύριε…και κυρία… μας αρέσει αυτό που μπορούμε να έχουμε. Αν δηλαδή της προσέφεραν σουίτα στην Σαντορίνη με πισίνα ακόμα και στην κρεβατοκάμαρα, τρία μπάνια και πενηντάευρα για κωλόχαρτο  θα έλεγε φαντάζομαι ένα μεγαλοπρεπέστατο ΟΧΙ, που θα συναγωνίζονταν ακόμα και το σθένος της χυλόπιτας που έφαγα από την Αθανασία στην Τρίτη δημοτικού.

Κι εγώ δεν πήγα πίσω… Υποστήριξα ότι έχω πολλές προτάσεις για το Εξωτερικό, για το Εσωτερικό , ακόμα και για 2 εβδομάδες σε μπανγκαλόουζ στο Φεγγάρι με πρωινό στην τιμή. Αλλά γενικώς θα προτιμήσω κάτι πιο χαλαρό ώστε να ηρεμίσω και να εμπνευστώ τον νέο μου πίνακα …Ναι, αυτό είναι το χόμπι μου, ζωγραφική σε μουσαμά με λαδομπογιά.

Μετά από μερικές μπύρες όπου η «λιγότερο όμορφη» φίλη μου μου φαινόταν πλέον όμορφη και η «ακόμα λιγότερο όμορφη» μου φαινόταν «λιγότερο όμορφη» καταλήξαμε ότι φέτος οι διακοπές μας θα είναι στο εξοχικό του κοινού μας φίλου Πάρη στην Σαλαμίνα. Τον οποίο σημειωτέον τον αντιπαθούμε και οι τρεις αλλά τι να κάνουμε που είναι ο μοναδικός που έχει διαθέσιμο εξοχικό ?

Συμπέρασμα… : Όλοι μας παίζουμε έναν ρόλο… κάτι που δεν είμαστε …για να εντυπωσιάσουμε …ακόμα και κάποιον που δεν έχουμε ανάγκη να το κάνουμε. Μετά από μερικές μπύρες όμως (η’ οποιοδήποτε άλλο αλκοολούχο) προσγειωνόμαστε στην τραγική πραγματικότητα …και γουστάρουμε ! 

Τα λέμε...