Χαρτάκια και προσέγγιση

Το «πέσιμο» με τα χαρτάκια το ξέρετε ? Ναι ? Όχι ? Τέλος πάντων θα γράψω μία ιστορία για να το εμπεδώσετε όσοι το ξέρετε και να το μάθετε όσοι δεν το ξέρετε.

Το σκηνικό :

Βρίσκεστε σε κάποιο μπαρ, σε κάποια πλατεία, σε κάποιο club (κλαμπ) , ίσως περιμένετε σε κάποιο φανάρι να ανάψει πράσινο, στο Super Market, στο φούρνο, στην λαϊκή, στο πρακτορείο ΠΡΟ-ΠΟ, στο πανεπιστήμιο, σε κατάστημα με εξειδίκευση στα Pigal (βουρτσάκι τουαλέτας)  … οπουδήποτε τέλος πάντων ! Εκεί λοιπόν… εκεί…ΤΗΝ βλέπετε ! Ποια ? Την γυναίκα της ζωής σας… κάποια που μπορεί να γνωρίζατε από παλιά, κάποια που πρώτη φορά βλέπετε , κάποια που μπορεί να μην είναι η γυναίκα της ζωής σας αλλά σας αρέσει υπερβολικά ! Κάποια που, γαμώ το κέρατο μου,  μόλις σκεφτήκατε «τι να κάνει αυτή η τύπισσα που γούσταρα κρυφά και  την πετύχαινα  κάποτε τυχαία στα πάρτι-αφιέρωμα στους New Kids On The Block ?» , να εμφανίζεται ξαφνικά μπροστά σας… λες και το πόδι της μοίρας , σου έβγαλε σέντρα φαρμάκι στο ύψος του πέναλτι…και είσαι και αμαρκάριστος.

Το συναίσθημα:

Κομπιάζετε ! Δεν μπορείτε να σηκώσετε το βλέμμα από πάνω της ! Ψάχνετε κάποιο τρόπο να πιάσετε κουβέντα, να πάρετε το κινητό της , έστω το όνομα της για να την βρείτε στο FB … Προς τι όλος αυτός ο πανικός ? Γιατί ξέρετε πως αν φύγει πιθανόν δεν θα την ξαναδείτε ποτέ ! (Κόβω τον πληθυντικό ευγενείας γιατί πλέον γνωριζόμαστε αγαπητέ αναγνώστη).   Σε όλη αυτή την αναμπουμπούλα δεν μπορείς να σκεφτείς τίποτα… και εννοείται πως αγνοείς την παρότρυνση του κολλητού σου «έλα ρε μαλάκα, πήγαινε στα ίσα και μίλα της»… επειδή ξέρεις πως κατά 50 % θα σε περάσει για «πέφτουλα» και κατά 50 % απλά ενοχλητικό !

Η πράξη:

Τι κάνεις λοιπόν… κάτι πολύ απλό ! Κόβεις ένα μικρό κομμάτι χαρτί από την ατζέντα σου (ποιος κουβαλάει ακόμα ατζέντα?) , από το τετράδιο της Οικονομικής Θεωρίας 3 , από το περιτύλιγμα που αγκάλιαζε στοργικά το σουβλάκι σου, από κάπου τέλος πάντων. Αφού το κόψεις το χαρτάκι σε λογικές διαστάσεις (10cm x 5cm είναι καλά πιστεύω) , σημειώνεις το τηλέφωνο σου και μια μικρή φράση του τύπου « μου αρέσεις», «σε θέλω» , «είσαι αυτό που ψάχνω» και λοιπές παπαριές που εκείνη την ώρα σου φαίνονται ανώτερη πυρηνική ποίηση !

Η αντίδραση της / η λογική της :

Φυσικά όταν παραδώσεις το «αντικείμενο» αυτή θα το πάρει … κοιτώντας δεξιά και αριστερά μήπως πήρε την όλη φάση κανένα μάτι και γίνει ρεζίλι. Σου ρίχνει ένα παγωμένο βλέμμα και βάζει στην τσέπη της το «αντικείμενο» για να το πετάξει μετά . Σε θεωρεί έναν τιποτένιο λούζερ (loser) , μια κότα, έναν μισογύνη που δεν έχει τα κότσια να  πλησιάσει και να την λούσει κομπλιμέντα και σχετικές μαλακίες… Σε βλέπει σαν λιγούρη που η απόγνωση σου είναι τέτοια που είναι πιο πιθανό να φυτρώσουν μπιζέλια στα πλακάκια της κουζίνας σου, παρά να βρεις γκόμενα. Με λίγα λόγια είσαι άλλος ένας  από τους πολλούς που την έχουν προσεγγίσει κατά καιρούς αλλά τυχαίνει να σε εκτιμά λίγο λιγότερο απ’ότι θα εκτιμούσε τον Blaze Bailey στους Maiden…και αυτό γιατί δεν επέδειξες το απαραίτητο «καγκουριλίκι».  

Η λογική σου πριν την πράξη :

Η δικιά σου λογική όμως διαφέρει από την δική της. Επέλεξες αυτό τον τρόπο προσέγγισης, όχι γιατί είσαι δειλός και κλάνεις μέντες όταν σε κοιτάξει απλά κάποια,  αλλά γιατί ήθελες να είσαι διακριτικός, να μην την φέρεις σε δύσκολη θέση προσπαθώντας να της πιάσεις κουβέντα στο ξεκάρφωτο για το πόσο λίπασμα χρειάζονται η γλαδιόλες η’ πόση ώρα θέλουν βράσιμο οι φακές. Δεν γνωρίζεις αν είναι δεσμευμένη η’ όχι , δεν γνωρίζεις αν πριν λίγο τσακώθηκε με την κολλητή της γιατί δανείστηκε  το καλό ρουζ και το έχασε. Ελπίζεις πως και να σε «γειώσει» εκείνη την στιγμή – αν δεν πετάξει το αντικείμενο- μπορεί σε μια εβδομάδα, ένα μήνα, δυο χρόνια να το ξανασκεφτεί. Δεν στηρίχτηκες στην εξωτερική σου εμφάνιση, στηρίχτηκες στο μυστήριο. Στηρίχτηκες στο ότι μπορεί να μην σε γνωρίζει καλά, να μην σε γνωρίζει καθόλου ίσως, αλλά όποια στιγμή θελήσει θα μπορεί να το κάνει.

Φίλε σόρρυ, τελικά ΔΕΝ  θα σε πάρει τηλέφωνο ή ΔΕΝ θα σου στείλει μήνυμα … παρά  μόνο αν θέλει να παίξει μαζί σου η’ να σου ζητήσει το τηλέφωνο του κολλητού σου που ήταν μαζί σου τότε.

(Το κείμενο στηρίζεται σε φανταστικά γεγονότα …που μου εξιστόρησε το δεξί μπακ της ομάδας 8χ8 που είμαι μέλος)

Τα λέμε φίλε…