Δράσε ή σκάσε...

Αφού κοίταζα για περίπου δύο ώρες το απολυτήριο του στρατού … θυμήθηκα πως έχουμε και ένα ιστολόγιο να θρέψουμε. Το φανατικό κοινό ανυπομονεί για μία νέα ανάρτηση. Και λέω… ας το ταΐσουμε λοιπόν με μία παπαριά που μόλις μου κατέβηκε στο κεφάλι. Δεν μπορεί…θα σκεφτούν για να έχει 10 μέρες να ανανεωθεί κάτι καλό ετοιμάζεται. Ωραία φίλε μου… πάρε μια μαλακία να έχεις να ασχολείσαι…

Λογικά στον κύκλο μου έχω δώσει την αίσθηση ότι είμαι άνθρωπος με πολύ υψηλό πνευματικό επίπεδο. Επιλεκτικός και απαιτητικός σε ότι έχει να κάνει με την τέχνη, το βιβλίο, το φαγητό, τα μέρη που συχνάζω… αν ήθελα να χρησιμοποιήσω μία λέξη αυτή θα ήταν το…κουλτουριάρης…έστω και αν την χρησιμοποιούμε όλοι μας λάθος . Δεν εξηγείται αλλιώς ότι κάθε φορά που αναφέρω ότι το «τάδε» blockbuster ήταν εξαιρετικό ή ότι το νέο τραγούδι της γνωστής λαικατζουροφωνάρας το έχω στο repeat για πάνω από 5 ώρες, ξαφνικά όλοι γουρλώνουν τα μάτια και ανοίγουν το στόμα λες και περιμένουν να περάσει καμία μύγα να την αρπάξουν με την γλώσσα. Δεν εξηγείται αλλιώς ότι όταν αποθεώνω το τελευταίο Harry Potter ή δηλώνω μόνιμος θαμώνας του trendobeatάτου bar της γειτονιάς , βλέπω αντιδράσεις που τις συναντάς μόνο στο γήπεδο όταν ο διαιτητής δεν έδωσε –άδικα-  πέναλτι στην ομαδάρα σου.  

Και όπως πάντα εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι… βάζοντας στην ζυγαριά εμένα κι εσένα…

Κινηματογράφος (εννοούνται DVD, downloaded movies, βιντεοκασέτες)

 Εμένα καλέ μου φίλε μου αρέσει όταν πηγαίνω και τα σκάω στο σινεμά ( ή «κατεβάζω») ,  να βλέπω ταινίες που θα τις σχολιάσω για 5 λεπτά μετά την έξοδο από την αίθουσα  και ίσως για 5 λεπτά μετά από καμιά ώρα αν θυμηθώ κάποια λεπτομέρεια που έτυχε να ξεχάσω (πχ. Την σκηνή που φόραγε μαγιό η χι πεντάμορφη αστέρας και ίσως για κλάσματα δευτερολέπτου φάνηκε η ρόγα της ). Θέλω να δω περιπέτεια και καταιγιστική δράση , με γκόμενες, ναρκωτικά, καταδιώξεις με αυτοκίνητα  και heavy metal attitude , να θολώσω ρε παιδί μου από τα εφέ και τις εκρήξεις. Να δω χαζοαμερικανιές , ξεπατικοσούρα του Beverley Hills. Να φαντάζομαι για κάνα μήνα ότι είμαι ο Thor και με την ματσόλα μου παλεύω με θεούς και δαίμονες.

Εσύ θες αναγνώστη μου, ταινίες βαθυστόχαστες, ταινίες που ο παικταράς σκηνοθέτης έχει κάνει πλάνο το αστείρευτο ταλέντο του και την αχόρταγη έμπνευση του. Θες τον ηθοποιό να «κεντάει» και να «ξηλώνει» ταυτόχρονα. Θες το σενάριο να σε κάνει να ψάξεις , να αναλύσεις, να υποθέσεις και κυρίως να προβληματιστείς ! Πόσο πια θα προβληματιστείς ρε αναγνώστη μου ? από μικρό παιδί προβληματίζεσαι…τώρα είσαι κοτζάμ μαντράχαλος και πάλι προβληματίζεσαι… πίστεψε με θα πεθάνεις προβληματιζόμενος… όσο έψαξες φτάνει… τώρα όπως διαβάζεις  και σε διάφορους τοίχους…γραμμένο με μαύρο σπρέι… ή δράσε ή σκάσε.  

Μουσική ( Δίσκοι , cds, κασέτες, downloaded music, συναυλίες)

Μια και ρώτησες…την μουσική την χωρίζω σε τρεις κατηγορίες.

Έκφραση εσωτερικού κόσμου… βγάζει δηλαδή ο εκάστοτε καλλιτέχνης τα εσώψυχα του, τις ανησυχίες του και τα μοιράζεται μαζί σου. (προβληματισμός μου μυρίζεται κι εδώ)

Δεξιοτεχνία… παίζει πχ. ο γαμιστερός κιθαρίστας σόλο και μελωδίες που μόνο αν είχες τέσσερα δεξιά  χέρια του Hendrix και 5 αριστερά του Gallagher θα μπορούσες να πλησιάσεις στο αποτέλεσμα. 

Διασκέδαση… απλό και κατανοητό. Όταν ακούς την μουσική αυτόματα ο εγκέφαλος σου δίνει ραβασάκι στα χέρια, στα πόδια και στο πωπουδέλι σου να λικνιστούν στον ρυθμό…κι εσύ δεν προλαβαίνεις να κάνεις shut down.

Εγώ αναγνώστη μου – γιατί σε ξέχασα για λίγο -  είμαι οπαδός και των τριών κατηγοριών. Ανάλογα με την διάθεση…ανάλογα με τα κέφια…ανάλογα με το τι profile που θέλω να σου δείξω όταν είσαι μπροστά. Θα πάω στο live του Μποντζόβι, του Steve Vai αλλά και αυτό της  Κούλας Μητσοπέτρου.

Εσύ όμως την τελευταία κατηγορία την έχεις χεσμένη, την θεωρείς «φτηνή» και «λαϊκή». Θες το άκουσμά σου να σε ταξιδέψει στον γενναίο καινούριο κόσμο για να τον διαλύσεις και να ξαναχτίσεις από πάνω του. Θες ακατανόητες  παρομοιώσεις και μεταφορές, θες μουσικά κομμάτια για να βάλεις στην σειρά και να ολοκληρώσεις το παζλ.    Θα σε δω κατά πάσα πιθανότητα στην μουσική σκηνή που εμφανίζονται οι «Λευκό Ουράνιο Τόξο» και οι «Μυστηριακές Πορδίτσες» … Και δεν σε καταλαβαίνω… Ακούς μουσική και πάλι θες να προβληματιστείς ?…λες και δεν σου φτάνουν οι ταινίες… Ισχύει το ίδιο… ή δράσε ή σκάσε. 

Βιβλία

Διαβάζω best sellers,  πολλά best sellers. Μου δίνουν την ευκαιρία να «ρουφήξω» τις σελίδες και να μου πάρει μια-δυο μέρες το πολύ να τα τελειώσω. Τα γουστάρω γιατί άλλα είναι τόσο κοινότυπα που ταυτίζεσαι και μπαίνεις αμέσως στο νόημα , άλλα έχουν τόσο ενδιαφέρουσα πλοκή που ακόμα και αν ξέρεις τον δολοφόνο ανυπομονείς να ξεσκεπαστεί και άλλα μιλάνε για αγάπες που ξέρεις ότι καταλήγουν 99% σε happy end αλλά ελπίζεις μέχρι το τέλος μήπως τελικά και ο πρωταγωνιστής διαλέξει την όμορφη και όχι την καλή.

Εσύ από την άλλη προτιμάς την ποίηση ,άρθρα, αναλύσεις  και   βιβλία που σου διευρύνουν τους πνευματικούς ορίζοντες, που σε ρίχνουν στον ρινγκ να παλέψεις με τις αδυναμίες σου ή σε κάνουν να νιώθεις τόσο ποταπός και τόσο «εξαντλημένος». Με λίγα λόγια όταν άρχισες να προτιμάς αυτού του είδους τα «διαβάσματα» ήταν και η περίοδος που άρχισες να γίνεσαι καταθλιπτικός…που άρχισες πλέον έντονα …-ωωω, τι έκπληξη-…να προβληματίζεσαι. Ναι…το ξέρεις … έρχεται… ή δράσε ή σκάσε. 

Στέκια, μέρη που συχνάζουμε

Δεν έχω στάνταρ στέκι γιατί βαριέμαι συνεχώς τα ίδια και τα ίδια. Την μία αράζω σε καφενειακής λογικής μπυραρίες , την άλλη σε χλιδάτες καφετέριες που ο καφές σου κοστίζει λίγο πιο ακριβά από την βενζίνη ή club με αυστηρή είσοδο, άλλοτε πάλι συχνάζω στα παγκάκια της πιο πέρα πλατείας…με μπύρες από το περίπτερο. Προτιμώ όμως όπου κι αν πάω το βράδυ (ή το μεσημέρι, δεν έχει σημασία το πότε) να βλέπω ανθρώπους να φοράνε τα καινούρια τους ρούχα και να γελάνε, να μαλακίζονται μεταξύ τους και να συμπεριφέρονται σαν να μην έχουν πάρει χαμπάρι τι  συμβαίνει  γύρω τους. Σε πληροφορώ ότι ξέρουν…απλά το διάστημα που θα είναι έξω, δεν έχουν σκοπό να το σπαταλήσουν κλαιγόμενοι και ρίχνοντας κατάρες στην άδικη ζωή ,την πουτάνα ,που τους έφερε σε αυτό το σημείο.

Εσύ προτιμάς μάλλον όπου πηγαίνεις να βλέπεις μιζεριασμένους τυπάδες και τύπισσες να κοιτάνε το φεγγάρι και να σιγοτραγουδούν αποσπάσματα από το προ εξαετίας «ρέκβιεμ» που όποτε το ακούς…  δακρύζεις (δεν αναφέρομαι στους emo, αυτή η μόδα ξεπεράστηκε) . Προτιμάς να κουβεντιάζεις με τους υπόλοιπους θαμώνες  για το ότι η «τάδε» μπορεί να είναι όμορφη  αλλά πολύ χαζή ή ο «δείνα» να είναι  επιτυχημένος αλλά  γκέι. Άλλοτε αράζεις και σκέφτεσαι το «που πάει ο κόσμος μας» και πόσο δύσκολο είναι πια να ζήσεις στην ιδανική κοινωνία…

Καλά τα κουβεντιάζετε εκεί αλλά… ή δράσε ή σκάσε. 

Φαγητό (φουντ)

Εδώ δεν διαφωνήσουμε… ακόμα και να προσπαθήσουμε… θα καταλήξουμε στο ότι το να τρως με τα χέρια καλοψημένα παιδάκια, ζουμερές πανσέτες και λοιπά λαχταριστά κοψίδια με συνοδεία από χυμό κριθάρι είναι η μεγαλύτερη και πιο αμαρτωλή απόλαυση. Το να χλαπακιάζουμε παρέα αμφιβόλου ποιότητας burger, κοτόπουλα  και φασφουντοιδή προϊόντα μας κάνει συνένοχους σε ένα έγκλημα που θα το διαπράτταμε ευχαρίστως ξανά και ξανά. Όσο κι αν μου λες για τις γκουρμεδιές που δοκίμασες εχθές στο γωνιακό, πολύ φτηνό, μαγαζάκι …κατά βάθος ανυπομονείς να έρθει η Κυριακή που σου έταξα ταράτσα-μπάρμπεκιου… Σκάσε και φάε…

Σαφώς φίλε μου καλέ δεν σε κράζω, γιατί «εσύ» μπορεί να είσαι «εγώ» και «εγώ» αυτός που θα ήθελα να είμαι . Αλλά…αν περίμενες κάτι πιο αστείο ή κάτι πιο ουσιώδες από μένα, σε ενημερώνω ότι δεν έχω πάντα την ίδια διάθεση… κι εσύ δεν έχεις την υποχρέωση να διαβάζεις ότι γράφω. Αν θες να χωρίσουμε τώρα και να μείνουμε καλοί  φίλοι, πες το μου ! …αν πάλι δεν θες αποδέξου με… με τα ελαττώματα μου και τις παραξενιές μου. 

Άστα λα βίστα